KAPLICA p.w. Matki Bożej Królowej Polski w Żarówce

KAPLICA p.w. Matki Bożej Królowej Polski w Żarówce, parafia Zdziarzec, gm. Radomyśl Wielki. Mieszkańcy wioski Żarówka od początku jej powstania należeli do parafii Zdziarzec i byli zmuszeni przebywać daleką drogę na nabożeństwa w tym kościele. Ale w latach 1890-1900 znaleźli się ludzie, którzy chcieli oddać część majątku na budowę kościoła. Byli to bracia Jan i Wacław Puła, niestety, nie doszło wówczas do budowy kościoła, lecz na tym miejscu w roku 1905 powstała kamienna figura Najświętszej Panny Marii Niepokalanie Poczętej. Pod tą figurą odbywały się corocznie nabożeństwa majowe często w obecności ks. Zygmunta Zająca, proboszcza z Zdziarca. Po wojnie pod koniec lat 70-tych wróciła myśl budowy kościoła, lecz na skutek z trudności z budowami obiektów sakralnych, zdecydowano na budowę punktu katechetycznego do nauki religii. Gorąco do tego zachęcał ks. proboszcz Zygmunt Zając i katecheta ks. Władysław Tarasek. Budowę poparł również w tarnowskiej kurii ks. bp. Piotr Bednarczyk. Plac pod przyszły kościół ofiarował Wojciech Puła. W roku 1981 powołano Społeczny Komitet Budowy na czele, którego stanął Stanisław Pęczek, projekt opracował inż. arch. Józef Szczebak z Tarnowa, który zaproponował uzupełnione punktu o kaplicą. Przystąpiono ostro do budowy, pracami kierował Marian Kokoszka z Zdziarca, a prace murarskie wykonywał Władysław Pryga z Żarówki. Dnia 1 maja 1983 roku nastąpiło uroczyste wmurowanie kamienia węgielnego, dokonał tego ks. bp Jerzy Ablewicz. Kaplica przyjęła wezwanie Matki Bożej Królowej Polski. Wiosną 1984 założono stolarkę, którą wykonał Władysław Janus z Żukowic i instalację elektryczną wykonaną przez Bolesława Bajora. W grudniu tego roku odbyła się pierwsza w historii Żarówki pasterka, którą celebrował ks. Stefan Tabor. Z dniem 1 stycznia 1985 roku rozpoczęło się nauczanie religii w nowej sali katechetycznej oraz wyposażanie kaplicy. Znaleźli się liczni ofiarodawcy, pierwszymi byli Józef Giża ze Zdziarca, pokrył koszty drzwi wejściowych, a Stanisław Cichoń koszty zakupu kielicha, puszki i tabernakulum. Z USA Zofia Skrzyniarz ofiarowała znaczną sumę na zakup kilku ornatów, monstrancję, ambonę i ołtarz. Po wizycie w roku 1985 ks. biskupów Bednarczyka i Gucwy, został skierowany do parafii Zdziarzec dodatkowy wikariusz ks. Zbigniew Wolak, który miał pod opieką kaplicę w Żarówce. Nadal napływały dary do kaplicy, duży olejny obraz „Ostatnia wieczerza” przekazał namalowany przez siebie Mieczysław Cichoń z Warszawy. Ściana główna otrzymała nowy wystrój zaprojektowany i wykonany przez panią Drwal z Tarnowa, zamówiono drewniane płaskorzeźby „Drogi Krzyżowej” u Marii Dubiel z Zgórska. Gospodarzem kaplicy był Emil Janiec, który zajmował się wyposażeniem i przygotowaniem kaplicy do nabożeństw.

W dniu 7 maja 1989 roku ks. bp Piotr Bednarczyk dokonuje poświęcenia kaplicy i sali katechetycznej, tym samym spełniło się marzenie mieszkańców wioski o swoim kościele. Niedługo po uroczystościach w miejsce ks. Zbigniewa Wolaka został mianowany ks. Zbigniew Dudek. W czasie jego opieki wykonano ogrodzenie i przebudowano zakrystię, przez co uzyskano do niej oddzielne wejście.

Przystąpiono do budowy dzwonnicy i zamówienia dzwonów, dzwonnicę wykonał Antoni Cichoń, a 3 dzwony zamówiono w Przemyślu. Pierwszy największy dzwon „Królowa Korony Polskiej” był sponsorowany przez Tadeusza Cymbora i Bronisława Janiec, drugi – średni „Św. Wojciech” społeczeństwo Żarówki, a trzeci „Św. Stanisław” miejscowa młodzież. W dniu 14 lipca 1991 roku odbyła się uroczystość poświęcenia dzwonów, poświęcenia dokonał ks. bp Józef Życiński. Wówczas proboszczem w Zdziarcu był ks. kanonik Eugeniusz Habura, wikariuszem ks. Zbigniew Dudek.

Kolejnym etapem budowy był własny cmentarz, ofiarodawcą działki był Józef Giża, wykonano ogrodzenie i cmentarz został poświęcony 30 października 1994 roku przez ks. bp Józefa Gucwę. W roku jubileuszowym 2000, wykonano zewnętrzną elewację kaplicy, nad całością prac czuwał proboszcz ks. Eugeniusz Habura z wikariuszem ks. Andrzejem Korońskim.