RYŚ Bronisław

RYŚ Bronisław prof. zw. dr hab. urodzony 13 grudnia 1931 r. w Rudzie gm. Radomyśl Wielki, syn Jana i Bronisławy z domu Kapustka. Tutaj też ukończył Szkołę podstawową z wyróżnieniem, kierownikiem szkoły był wówczas Józef Gorlach, gorący patriota, zamordowany później w Oświęcimiu. Gimnazjum i Liceum im. St. Konarskiego później Liceum Ogólnokształcące ukończył w Mielcu z maturą w roku 1951. Następnie były studia na Wydziale Przemysłu Szkoły Głównej Planowania i Statystyki w Warszawie I stopnia w zakresie gospodarki komunalnej, ukończone w roku 1955, później studiował politykę gospodarczą na Wydziale Finansów i Statystyki, uzyskując tytuł magistra ekonomii w roku 1960.

Na początku lat 70-tych podjął studia doktoranckie w Wyższej Szkole Nauk Społecznych w Warszawie uzyskując stopień doktora nauk społecznych w roku 1972, następnie w roku 1983 na podstawie rozprawy habilitacyjnej dot. rozwoju stosunków gospodarczych Polsko-jugosłowiańskich, uchwałą Rady Naukowej Instytutu Historii Uniwersytetu im. Adama Mickiewicza w Poznaniu otrzymał stopień naukowy doktora habilitowanego. W roku 1990 został mianowany profesorem nadzwyczajnym nauk humanistycznych, a w marcu 1995 r. profesorem zwyczajnym.

Swoją pracę zawodową rozpoczął w roku 1957 w Przedsiębiorstwie Geologicznym w Warszawie na stanowisku zastępcy kierownika Wydziału Planowania, rok później przechodzi do Urzędu Miasta st. Warszawy, gdzie pracował do roku 1973 na stanowiskach sekretarza, wiceprzewodniczącego i przewodniczącego Dzielnicowej Rady Narodowej Warszawa-Mokotów. W latach 1973-1977 jako pracownik Ministerstwa Spraw Zagranicznych został mianowany konsulem polskim w Jugosławii w Belgradzie. Po powrocie do kraju pracował w Polskiej Akademii Nauk jako adiunkt w Instytucie Krajów Socjalistycznych w latach 1977-1984, później docent 1984-1990, pełniąc funkcje kierownika Pracowni Krajów Bałkańskich 1982-1987 oraz kierownika Zakładu Analiz Krajów Socjalistycznych 1987-1990. W latach 1990-1999 pracował w Wyższej Szkole Pedagogicznej w Kielcach jako kierownik Katedry Administracji na Wydz. Zarządzania i Administracji, będąc przez trzy lata członkiem Senatu uczelni. Równocześnie w latach 1993-2008 był pracownikiem naukowo-dydaktycznym Mazowieckiej Wyższej Szkoły Humanistyczno-Pedagogicznej w Łowiczu, pełniąc funkcję prodziekana Wydziału Humanistycznego i dziekana Wydziału Zarządzania i Marketingu w latach 1995-2008.

Od 2008 roku jest profesorem zwyczajnym w Wyższej Szkole Menadżerskiej w Warszawie oraz pracownikiem dydaktyczno-pedagogicznym w Wyższej Szkole Pedagogicznej TWP w Warszawie do roku 2010.

Przez całe życie prowadził również aktywną działalność społeczną m.in. w Towarzystwie Przyjaciół Dzieci, Polskim Komitecie Pomocy Społecznej, Zarządzie stowarzyszenia Mazowiecki Ośrodek Badań Naukowych im. Stanisława Herbsta oraz jako przewodniczący Zarządu Głównego Ligi Stowarzyszeń Polsko-Jugosłowiańskich.

Jego dorobek naukowy jest ogromny, obejmuje 137 pozycji w tym 38 rozpraw monograficznych, 57 prac popularno-naukowych, 27 recenzji i 15 książek. Jest autorem wielu referatów wygłoszonych na międzynarodowych i krajowych sympozjach i konferencjach. Był promotorem kilku doktorów i kilkuset magistrów.

Za swoją pracę i bogatą twórczość został nagrodzony wieloma wyróżnieniami, medalami i orderami m.in. Krzyżem Oficerskim Orderu Odrodzenia Polski, Krzyżem Kawalerskim OOP, Brązowym Medalem „Za Zasługi dla Obronności Kraju”, Złotą Odznaką Honorową miasta st. Warszawy, Złotą Odznaką Honorową Związku Inwalidów Wojennych, Złotą Odznaką Honorową Polskiego Komitetu Pomocy Społecznej i odznaką „Przyjaciel Dziecka” Towarzystwa Przyjaciół Dzieci. Poza tym został wyróżniony nagrodą Serbskiej Akademii Nauk za tłumaczenia literatury serbskiej na jęz. polski oraz Nagrodą Sekretarza PAN za całokształt dorobku naukowego.

Zmarł w Warszawie 11 czerwca 2018 roku.