KWAŚNIKIEWICZ Leon
KWAŚNIKIEWICZ Leon, urodzony 20 sierpnia 1894 r. w Rybotyczach, powiat Przemyśl, woj. lwowskie. Ukończył 6 klas szkoły powszechnej i 2 klasy szkoły przemysłowej,
W 1914 roku, gdy wybuchła I wojna światowa, został powołany do czynnej służby wojskowej, po jej zakończeniu w latach 1918 – 1922 służył zawodowo w Żandarmerii przy I Pułku Strzelców Podhalańskich w Nowym Targu. Po zwolnieniu z wojska przebywał w Piwnicznej, gdzie ukończył 3 miesięczny kurs inspektorów pożarnictwa oraz 6 tyg. kurs komendantów straży pożarnych. Pełnił tam obowiązki Komendanta Ochotniczej Straży Pożarnej do 22 listopada 1929 r. Od tego czasu przebywał w Radomyślu Wielkim, gdzie zostaje zatrudniony przez Zarząd Miejski na stanowisku referenta biura meldunkowego jednocześnie w roku 1934 w ramach konkursu zostaje wyłoniony na Komendanta Ochotniczej Straży Pożarnej w Radomyślu Wielkim. W tym czasie panowała bardzo dobra współpraca straży z władzami miasta, co dało efekt zakupienia pierwszej motopompy, która przetrwała okres okupacji niemieckiej i wycofano ją dopiero po II wojnie światowej.
Po zakończeniu działań wojennych wyjeżdża z Radomyśla na Śląsk. Śląski Urząd Wojewódzki, Inspektorat Pożarnictwa w Katowicach deleguje go z dniem 15 lipca 1945 r. na stanowisko tymczasowego Komendanta Straży Pożarnych w Prudniku.
W dniu 16 lipca 1945 obejmuje funkcję pierwszego Powiatowego Komendanta Straży Pożarnych i pełni ją do roku 1953.
W tym czasie w roku 1948, ukończył w Warszawie kurs pożarniczy dla kandydatów na zawodowych oficerów pożarnictwa i został mianowany podporucznikiem pożarnictwa.
W dniu 1 kwietnia 1953 r. został przeniesiony na stanowisko Komendanta Miejskiej Zawodowej Straży Pożarnej w Prudniku, na którym realizował zadania pożarnicze do czasu zwolnienia ze służby tj. do 17 maja 1956 r.
Po zakończeniu wojny został odznaczony Srebrnym Krzyżem Zasługi (1946).