KACZMARCZYK Stanisław Mieczysław ks.

KACZMARCZYK Stanisław Mieczysław ks. ps. „Zimny”, urodził się 16 grudnia 1906 r. w Stróżach k/ Zakliczyna, syn Franciszka i Marii z domu Drożdż. Po ukończeniu gimnazjum w Tarnowie w roku 1928, odbył studia teologiczne w Seminarium Duchownym w Tarnowie w roku 1933, otrzymując święcenia kapłańskie 29 czerwca 1933 roku z rąk bpa Franciszka Lisowskiego. Jako wikariusz na pierwszą parafię trafił do Radomyśla Wielkiego dnia 1 sierpnia 1933 roku, gdzie przebywał do 30 listopada 1934 roku. Kolejną placówką była parafia św. Mikołaja w Bochni, gdzie pracował do 30 listopada 1938 roku. W tym roku za zgodą biskupa wyjechał do Rzymu celem wzięcia udziału w uroczystościach kanonizacyjnych bł. Andrzeja Boboli. Z Bochni wrócił w radomyskie strony i pracował, jako wikariusz w parafii św. Mikołaja Bpa w Zgórsku w miejsce ks. Leopolda Regnera, który został przeniesiony do Nawojowej. Z chwilą wybuchu II wojny światowej wyróżnił się w działalności konspiracyjnej, został kapelanem Związku Walki Zbrojnej w Radomyślu. Przez niego udaje się pozyskać dla konspiracji ks. dziekana Jana Curyłłę z Radomyśla i ks. Bronisława Rybę z Dulczy Wielkiej.

U niego w Zgórsku powstał punkt przebitkowy gazetki „Odwet” sprowadzanej dotychczas z rejonu Tarnobrzega. Wydano zaledwie kilka numerów, kiedy ze względów konspiracyjnych trzeba było przenieść redakcję do pobliskiej miejscowości Ruda. Ks. Stanisław nie ograniczał się tylko do redagowania gazetki, ale również przyjmował przysięgę od wstępujących w szeregi ZWZ i wykonywał inne zadania zlecone przez komendę placówki. Kiedy wiosną 1941 roku nastąpiła wielka wsypa i rzeszowskie Gestapo dokonało licznych aresztowań w Radomyślu, zapukało również nocą do plebani w Zgórsku. Ks. Stanisław schował się w przygotowanej wcześniej dobrej kryjówce, jednak w pośpiechu nie zasłał łóżka, gestapowcy zorientowali się, że ks. się ukrył, zapowiedzieli, że zabiorą starego księdza Kazimierza Dziurzyckiego jeśli nie wyjdzie z kryjówki, postanowił dobrowolnie oddać się w ich ręce. Wraz z innymi aresztantami został wywieziony do Rzeszowa, gdzie w pokoju przesłuchań podczas konfrontacji spotkał się z swoim dowódcą M. Ziętkiewiczem ps. „Halny”, tam został pobity, a następnie wywieziony do obozu zagłady w Oświęcimiu, gdzie został zamordowany 31 sierpnia 1942 roku.

Jego pamięć uczciło społeczeństwo Radomyśla montując tablicę poświęconą trzem walczącym kapłanom m.in. ks. Stanisławowi Kaczmarczykowi (patrz hasło Kościół parafialny w Radomyślu).

Koledzy z lat walki ufundowali tablicę zamocowaną na obelisku u stóp figury Bogurodzicy Dziewicy w Zgórsku o treści: KSIĘDZU / STANISŁAWOWI / KACZMARCZYKOWI / KAPELANOWI / AKOWSKICH ODDZIAŁÓW / RUCHU OPORU / NA TERENIE NASZEJ PARAFII / UMĘCZONEMU W OŚWIĘCIMIU / ZA WOLNOŚĆ OJCZYZNY. Niżej pod napisem: Tablicę ufundowali koledzy z lat walki – Zgórsko 1983.

W dniu 24 września 2017 z okazji wmurowania tablicy rotm. Lucjanowi Woźniakowi, przerobiono dotychczasową tablicę ks. Kaczmarczyka wykonaną jako odlew z metalu, zastępując ją granitową pozostawiając dotychczasową treść.

Jego nazwisko widnieje również w Katedrze tarnowskiej na tablicy księży, którzy „Zginęli śmiercią męczeńską za Kościół i Ojczyznę”.

29 września 2018 r. Społeczeństwo Podborza dla którego ks. Kaczmarczyk podczas okupacji był wikariuszem i opiekunem duchowym, postanowiło nadać Zespołowi Szkolno-Przedszkolnemu w Podborzu, imię Ks. Stanisława Kaczmarczyka. W holu głównym na frontowej ścianie umieszczono napis NASZ PATRON / ks. STANISŁAW KACZMARCZYK / „GÓRNY”, obok jego fotografii wykonanej metodą metaloplastyki. Niżej umieszczono miedzianą tablicę z krótkim biogramem o treści: ks. Stanisław Mieczysław Kaczmarczyk / urodzony 16 XII 1906 r. w Stróżach k. Zakliczyna. / W 1938 r. był wikariuszem w Zgórsku. / Od 1939 r. był Kapelanem Placówki Związku Walki Zbrojnej / w Radomyślu Wielkim. / Kolportował konspiracyjną gazetę „Odwet”. / Aresztowany przez hitlerowców w lutym 1941 r. / Więzień NR 29714 w KL Auschwitz. / Zamordowany w czerwcu 1942 r. / ZGINĄŁ ŚMIERCIĄ MĘCZEŃSKĄ ZA WOLNOŚĆ OJCZYZNY.