JĘDRUSIAK Władysław

JĘDRUSIAK Władysław, urodzony 1 lipca 1916 roku w Radomyślu Wielkim, syn Józefa i Julii z domu Kalita. Będąc jeszcze dzieckiem umarła mu matka, jego wychowaniem zajmował się ojciec. Szkołę powszechną ukończył w Radomyślu, jako młody chłopiec praktykował w zakładzie masarskim u Gruszczyńskiego. Po wojnie w czerwcu 1945 roku otrzymuje Kartę Rzemieślniczą na prowadzenie Zakładu rzeźniczo-wędliniarskiego w Radomyślu Wielkim, wystawioną przez Starostwo w Mielcu. W listopadzie 1946 roku otrzymuje Świadectwo egzaminu mistrzowskiego w zawodzie wędliniarskim, wydane przez Izbę Rzemieślniczą w Rzeszowie. Dużo pracuje i działa w różnych organizacjach społecznych i politycznych m.in. Froncie Jedności Narodu. Od lutego 1955 roku zostaje wybranym przewodniczącym Prezydium Miejskiej Rady Narodowej w Radomyślu Wielkim, gdzie funkcję tą pełnił przez 17 lat do listopada 1972 roku. Za jego kadencji został wybudowany budynek Urzędu Miasta, Ośrodek Zdrowia, czynił starania o wybudowanie filii WSK Mielec w Radomyślu, Szkoły Podstawowej, na zlecenie Urzędu został opracowany projekt urządzeń wodociągowych dla filii WSK w Radomyślu Wielkim, jednak z przyczyn obiektywnych (małe zasoby wody) budowa nie doszła do skutku. Inicjował prace społeczne i brał w nich udział, dotyczyły one głównie budowy dróg w mieście, przebudowy kamiennego Rynku na zielony, organizacji zabaw i festynów z przeznaczeniem uzyskanych środków na konkretne cele społeczne. Był aktywnym członkiem PZPR, brał udział, jako delegat w IX Nadzwyczajnym Zjeździe Partii w Warszawie (1981) oraz Krajowej Konferencji Delegatów PZPR (1984). Był prezesem Zarządu Ochotniczej Straży Pożarnej w Radomyślu Wielkim od lat 60-tych do kwietnia 1975 r., oraz jej czynnym członkiem od roku 1950. Był radnym Rady Narodowej Miasta i Gminy w kadencjach 1978-1982 i 1984-1988. Był członkiem Towarzystwa Przyjaciół Dzieci, szkolnego Koła PCK, Ligi Przyjaciół Żołnierza, działaczem lokalnej drużyny piłkarskiej LZS. Przed reorganizacją Gminnych i Miejskich Rad Narodowych, która weszła w życie od stycznia 1973 roku, w listopadzie 1972 roku podejmuje pracę w Powszechnej Spółdzielni Spożywców w Mielcu na stanowisku brygadzisty p.o. Kierownika spółdzielczej masarni. Dokształca się na kursach organizowanych przez Wojewódzką Spółdzielnię Spożywców w Rzeszowie w zakresie urządzeń masarskich. Po przejściu na emeryturę prowadzi mały zakład masarski w Radomyślu.

Za swoją działalność został odznaczony szeregiem odznaczeń i medali m.in. Odznaka 1000-lecia Państwa Polskiego (1966), Odznakę Przyjaciela Dziecka (1970), Medal 30-lecia Polski Ludowej (1974), Odznakę „Zasłużony Pracownik Handlu i Usług” (1977), Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski (1979), Złotym Medalem za Zasługi dla Pożarnictwa (1983), odznakę „Za zasługi dla województwa Tarnowskiego” i wpisem do Księgi Zasłużonych Województwa Tarnowskiego (1984), odznaką „Za wysługę 50 lat w OSP” (1998), medalem „Za zasługi dla turystyki w środowisku wiejskim”, oraz Medalem Honorowym im. B. Chomicza, najwyższym wyróżnieniem OSP (2007).

Zmarł 12 lipca 2008 roku i został pochowany na cmentarzu parafialnym w Radomyślu Wielkim.