GRUSZCZYŃSKI Mieczysław Stanisław

GRUSZCZYŃSKI Mieczysław Stanisław syn Ignacego i Marii z Kijowskich urodzony 26 października 1904 roku w Radomyślu Wielkim. Po ukończeniu Szkoły Powszechnej w Radomyślu Wielkim uczęszczał do trzy-letniej szkoły przemysłowej w Tarnowie, którą ukończył w 1921 roku z wynikiem celującym.

Służbę wojskową odbył w 23 Pułku Artylerii Polowej w Będzinie, gdzie ukończył Pułkową Szkołę Podoficerską (specjalność bombardier) w 1926 roku z wynikiem bardzo dobrym. Po powrocie z wojska zajął się pracą w zawodzie rzeźniczo-wędliniarskim, uzyskując Dyplom Mistrzowski wydany przez Izbę Rzemieślniczą w Krakowie w roku 1937. W tym czasie założył własną „Wytwórnię i sprzedaż wędlin w Radomyślu Wielkim”. Duża część wyrobów wysyłana była na Górny Śląsk do większych jednostek zamawiających np. Szpital dla Nerwowo i Psychicznie Chorych w Lublińcu, Rybniku, a także dla odbiorców indywidualnych w innych regionach. Jak na tamte czasy firma była zorganizowana nowocześnie. Płacono czekami przelewowo przekazowymi na konto firmy w PKO w Krakowie (Pocztowa Kasa Oszczędności). Przed rokiem 1937 firma mieściła się w domu zakupionym od rodziny Brąglów (obecnie postawiono w tym miejscu nowy, różowy budynek), następnie powiększono o nabyty przyległy dom od osoby narodowości żydowskiej, która wyjechała do Palestyny. Po gruntownej modernizacji domu (np. kanalizacja) firma całkowicie tam została przeniesiona.

Jako ciekawostka, na domu rodziny Gruszczyńskich przed wojną jak i w późniejszym czasie, gdy w tym miejscu była Cukiernia „Bajerek” był ustawiany tradycyjnie ołtarz na procesję Bożego Ciała. Teraz tego domu już nie ma.

Mieczysław Gruszczyński w roku 1930 ożenił się z Stefanią Wendeker pochodzącą z byłego zaboru rosyjskiego. Mieli czworo dzieci, dwie córki Jadwigę i Teresę oraz dwóch synów Stanisława i Kazimierza. Wszyscy otrzymali staranne wykształcenie i pełnili wysokie stanowiska naukowe i kierownicze. Mieczysław był zdecydowanym piłsudczykiem, działał w Związku Rezerwistów w domu były liczne wydawnictwa temu poświęcone.

Z chwilą wybuchu II wojny światowej został zmobilizowany, jako rezerwista do wojska. Kampanię wrześniową przeszedł w obronie Warszawy aż do upadku miasta, do domu powrócił w połowie października 1939 roku. W czasie wojny szybko włączył się w działalność konspiracyjną, działał w Armii Krajowej. Po wojnie był radnym i wchodził w skład Rady Miejskiej, bywał też na posiedzeniach Rady Powiatowej w Mielcu.

W czasie wojny dom ocalał, gdy Niemcy opuszczali Radomyśl, a wkraczały wojska radzieckie. Dom przez pół roku był siedzibą Radzieckiego Komendanta Wojennego, co miało ten plus, że wyposażenie domu nie zostało naruszone. Rodzina wówczas mieszkała w Mielcu w mieszkaniach opuszczonych przez Niemców i przydzielonych pracownikom Polskich Zakładów Lotniczych, gdzie Mieczysław został zatrudniony.

Mieczysław również gospodarował na ok. 10 ha w Dulczy Małej, niestety duża odległość do pola ok. 3 km, była niezmiernie uciążliwa. Jednak w czasie wojny to pole stanowiło podstawę egzystencji dla całej rodziny i osób najemnych. Pozwoliło na prowadzenie gospodarstwa rolno-hodowlanego, a po wojnie oprócz gospodarstwa był sklep spożywczy prowadzony od 21 sierpnia 1944 r. do końca stycznia 1954 roku.

Pogarszający się stan zdrowia Mieczysława skłonił go do sprzedaży posiadanych nieruchomości w Radomyślu i zamieszkania w Gliwicach, gdzie mieszkały dwie córki i syn. Tam zmarł 31 stycznia 1988 roku, jego żona dwa lata później, oboje są pochowanie na Centralnym Cmentarzu Komunalnym w Gliwicach.