GONDEK Franciszek ks.

GONDEK Franciszek ks. urodzony 29 czerwca 1912 r. w Radomyślu Wielkim w licznej rodzinie chłopskiej, syn Stanisława i Ludwiki z domu Litwin.

Szkołę powszechną ukończył w Radomyślu, następnie wstąpił do Salezjańskiego Seminarium Duchownego w Oświęcimiu w miejsce swojego tragicznie zmarłego brata Piotra w 1924 r. Po ukończeniu studiów w latach 1929-32 i 1936-40 u ks. Salezjanów i na Wydz. Teologicznym Uniwersytetu Jagiellońskiego w Krakowie, otrzymał tytuł magistra teologii w 1951 r. Po odbytej praktyce w Domu Sierot (220 dzieci) w Warszawie w 1939, otrzymał święcenia kapłańskie, w 1940 r. Ponieważ był to okres wojny, ojciec jego został wywieziony na przymusowe roboty, matka zwróciła się do administratora diecezji tarnowskiej bp. Edwarda Komara o umieszczenie jego w pobliżu domu, i tak się stało, został wikarym w miejscowości Ropa k/ Grybowa. W 1943 r. ks. bp E. Komar kieruje ks. Franciszka do parafii p.w. Matki Boskiej Wniebowziętej w Tuszowie Narodowym, jako katechetę. Tam wygłaszał piękne kazania, uczył młodzież również w tajnym nauczaniu, tą z szeregów AK jak i dorosłych. Wielu uratował od aresztowania przez Niemców jak i UB. Cieszył się dużą popularnością wśród dorosłych a u dzieci wzbudzał radosne skojarzenia pogodą ducha, uśmiechem i wielką życzliwością. Był jednym z pomysłodawców i współorganizatorem utworzenia filii mieleckiego Gimnazjum i Liceum im. Stanisława Konarskiego w Tuszowie Narodowym, gdzie mogła uczęszczać młodzież z 22 miejscowości w liczbie 273 osoby, które mogły się uczyć na poziomie szkoły średniej bez kłopotliwego dojeżdżania do Mielca w trudnym okresie okupacji.

Gimnazjum funkcjonowało od września 1944 do 1948 roku, ks. Gondek należał do pierwszego grona pedagogicznego, był wychowawcą klasowym, uczył jęz. polskiego, religii, śpiewu, prowadził chór szkolny i parafialny, uczył pieśni patriotycznych. Organizował zajęcia sportowe, zawody i gry, mobilizował wszystkich do uzyskania najlepszych wyników. Jego wzorem do naśladowania był św. Jan Bosko, a dewizą życiową zawołanie „Maryi chwałę śpiewać będę”.

Końcem 1945 r. decyzją władz Zgromadzenia Księży Salezjanów został przeniesiony z Tuszowa na różne placówki i parafie salezjańskie m.in. do Aleksandrowa Kujawskiego, Gdańsku-Oruni, Łodzi, Lublina, Krakowa-Staniątek (1986-1989) i Warszawy. Przez całe swoje życie zakonne i kapłańskie pracował w ok. 20 miejscowościach. W miarę możliwości uprawiał sport, szczególnie pływanie, w latach 70-80 tych posiadał nawet powszechną kartę pływacką uzyskaną w Warszawie. W 1989 r. ks. mgr Franciszek przeszedł na emeryturę, ale do końca pełnił swoje obowiązki duszpasterskie przy ołtarzu i konfesjonale. Często odwiedzał Radomyśl, gdzie uczył w kościele młodzież śpiewu a chór „Echo” pieśni patriotycznych.

W 1994 r. podczas odwiedzin rodzinnego Radomyśla zasłabł, odwieziony do szpitala w Dąbrowie Tarnowskiej, zmarł 23 października 1994 r. w 83 roku życia, 66 roku ślubów zakonnych i 54 roku kapłaństwa. Pochowany został na cmentarzu Zgromadzenia Księży Salezjanów w Warszawie na Bródnie.

Społeczeństwo Tuszowa Narodowego i absolwenci Gimnazjum pamiętali o swoim kapłanie, patriocie i wychowawcy młodzieży, w 60-tą rocznicę utworzenia filii Gimnazjum i 10-tą rocznicę jego śmierci w październiku 2004 r. odsłoniło pamiątkową tablicę z jego nazwiskiem. Również siostra z Rodziną ufundowali tablicę na cmentarzu parafialnym w Radomyślu Wielkim, przypominając 54 lata jego kapłaństwa w służbie Bogu i ludziom, głosząc prawdę jak żyć i umierać.