BOGACZ Eugeniusz

BOGACZ Eugeniusz, ps. „Orzeł”, urodzony 4 kwietnia 1921 r. w Dulczy Małej, gmina Radomyśl Wielki, syn Franciszka i Wiktorii z domu Bardan. Szkołę powszechną ukończył w Dulczy i pozostał przy rodzicach do wybuchu wojny, pomagając w gospodarstwie rolnym.

W tym czasie należał do młodzieżowej organizacji „Wici”. W okresie okupacji wstąpił do partyzantki, tajnej organizacji AK działającej w tamtejszych lasach. Po przeszkoleniu został zaprzysiężony, otrzymał broń i pseudonim „Orzeł”. Został przydzielony do drużyny później plutonu plut. Tadeusza Jajkiewicza ps. „Ciechan”, „Storczyk”. Po aresztowaniach członków AK w Radomyślu Wielkim w roku 1942, pełnił funkcję ochrony poszukiwanych przez Gestapo por. Józefa Burego ps. „Dąbal”, „Mocny” zastępcy dowódcy AK na powiat mielecki i plut. Jajkiewicza „Storczyk”.

Był łącznikiem, zajmował się przerzutem broni, dostarczaniem meldunków oraz ostrzeganiem mieszkańców okolicznych wiosek przed aresztowaniem ich przez Gestapo m.in. Ptaka Władysława, Pisarczyka Jana, Stopy Kazimierza, Muchy Jakuba i wielu, innych. Brał udział we wszystkich akcjach zbrojnych na terenie powiatu mieleckiego.

Po wyzwoleniu zajmował się gospodarstwem rolnym, pełnił też funkcję sekretarza w Gromadzkiej Radzie Narodowej w Dulczy Małej, po rozwiązaniu Rad rozpoczął pracę w Kopalnictwie Naftowym w Partyni, gdzie pracował do lat 1980. Po przepracowaniu 25 lat, przeszedł na emeryturę.

W 2002 roku został przyjęty do Związku Kombatantów RP i Byłych Więźniów Politycznych koła M-G w Radomyślu Wielkim.

Zmarł 19 listopada 2002 r., został pochowany na cmentarzu parafialnym w Dulczy Małej.