BARŁÓG Andrzej

BARŁÓG Andrzej, urodzony ok. roku 1870 w Dulczy Wielkiej, syn Wojciecha i Marii. Pochodził z zamożnej rodziny, po ukończeniu szkoły podstawowej otrzymał średnie wykształcenie z maturą. Po maturze dostał pracę, jako pisarz w Sądzie Grodzkim w Radomyślu.

Od młodszych lat pomagał ludziom w potrzebie, w pisaniu różnych dokumentów i załatwieniu spraw w urzędach, przez co zyskał sobie sympatię ludzi. Po jakimś czasie został wybrany na wójta, gdzie już z urzędu pomagał, pouczał i godził zwaśnione strony. Był to złoty okres w historii rodziny, która bogaciła się i powiększała swoje gospodarstwo. Niestety wybuch I wojny światowej zniweczył wszystko.

Nadciągnęły wojska rosyjskie, które zajęły te tereny i obozowały w niedalekiej odległości. Dulcza była dwukrotnie zajmowana przez wojska rosyjskie. W maju 1915 na trzy dni zatrzymał się w tutaj front, żołnierze zajmowali domy na kwatery, nastąpiła masowa grabież bydła, koni, świń, drobiu, zabierali żywność itp.

Rodzina broniła swego dobytku i po jednej takiej akcji Andrzej został ranny i zmarł po trzech dniach. W rodzinie nastąpiła tragedia. Dwa dni później widząc męża w trumnie zmarła jego żona, a w dwa tygodnie zmarł ojciec Wojciech.

Ośmioro dzieci zostało sierotami, najstarsza Antonina (ur. 1899), Jan (1900), Henryka za mężem Batko 1903), Józef (1907), Stanisław (1909), Władysław (1911), Aleksander (1913) i Maria za mężem Kubiszowska (1914, 1915?).

Rodzina mieszkała w miejscowości Świerże, obecnie Dulcza Wielka, po śmierci spoczęli na cmentarzu w Zdziarcu.