AUGUSTYNIAK Stanisław ks.

AUGUSTYNIAK Stanisław ks., urodzony 12 listopada 1830 roku w Szczawie parafia Kamienica w pow. sądeckim, syn Tomasza i Katarzyny z domu Brzęczek. Szkołę powszechną ukończył w Myślenicach, gimnazjum w Nowym Sączu, Seminarium Duchowne w Tarnowie, gdzie studiował filozofię i teologię. Po ukończeniu studiów przyjął święcenia kapłańskie z rąk Józefa A. Pukalskiego w dniu 10 sierpnia 1855 roku. Od 1 września tego roku został wikariuszem w Starym Wiśniczu, następnie od 1 maja 1858 roku w Dąbrowie Tarnowskiej, gdzie dodatkowo uczył religii w więzieniu śledczym. Uczył też religii w szkole żeńskiej i był duszpasterzem wojskowym. 8 września 1859 został przeniesiony do katedry, w 1866 został seniorem wikariuszy.

Od lipca 1869 roku został proboszczem w Szynwałdzie, gdzie odnowił kościół i wybudował plebanię. W pracy duszpasterskiej kładł nacisk na walkę z pijaństwem. 18 marca 1872 roku został przeniesiony na probostwo do Radomyśla, podpisała mu prezentę hr. Olimpia Bobrowska tym samym dniu został zatwierdzony w Radomyślu przez protonotariusza apostolskiego. Tutaj też odnowił kościół, ołtarze, ambonę, za jego posługi został zbudowany kościółek p.w. Przemienienia Pańskiego na Wólce w latach 1870-1873 staraniem bogatego ziemianina Piotra Kostórkiewicza i mieszkańców tych terenów, jako wotum dziękczynne za ustanie groźnej epidemii cholery. W r. 1875 został mianowany wicedziekanem radomyskim, a od 12 listopada 1878 pełnił funkcję dziekana dekanatu radomyskiego.

Pisał artykuły do krakowskiego „Czasu”, gdzie opisywał Radomyśl i jego mieszkańców, ich zalety i wady, czasem w formie humorystycznej. Odznaczony EC (Expositorum Canonicale) w 1866 i RM (Rokieta i Mantolet) w 1882 roku.

Zmarł 1 grudnia 1889 roku i został pochowany na cmentarzu parafialnym w Radomyślu Wielkim, grób do naszych czasów się nie zachował.