GREGOROWICZ Benedykt

GREGOROWICZ Benedykt, urodzony 21 marca 1810 r. w Radomyślu Wielkim gdzie pracował jego ojciec. Benedykt syn Tomasza, sędziego i Agnieszki z domu Prokopowicz. Tomasz Gregorowicz pochodził z rodziny litewskiej, utrzymującej się od pokoleń z pracy w administracji. Benedykt po ukończeniu szkoły powszechnej w Bochni, przeszedł do tamtejszego gimnazjum, a później po śmierci ojca studiował filozofię i prawo na Uniwersytecie Lwowskim. Utrzymywał się z korepetycji i dorywczej pracy w Gazecie Lwowskiej. Posiadał wyraźne zainteresowania literaturą niemiecką, ponieważ w tym czasie zarówno w gimnazjum w Bochni jak i na Uniwersytecie Lwowskim przerabiano głównie dzieła pisarzy niemieckich. Interesował się również literaturą piękną, a szczególnie poezją, pisał wiersze w jęz. polskim i niemieckim drukowane w piśmie literackim. Posiadał również talent malarski. W roku 1833 ukończył studia i po złożeniu egzaminów praktykował w lwowskim magistracie, uzyskując w roku 1835 dekret kwalifikacyjny. Wybrał kierunek administracyjny i pozostał w nim do końca życia. Po dwóch latach bezpłatnej praktyki awansował w roku 1842 na aktuariusza, a następnie w roku 1848 na sekretarza prezydialnego. Został również w tym czasie pracownikiem nowo utworzonej Galicyjskiej Kasy Oszczędności, gdzie pełnił funkcję sekretarza. W roku 1850 zostaje radcą magistratu, w 1862 przechodzi na emeryturę w pracy w magistracie, pozostając nadal w Kasie Oszczędności pełniąc do końca życia funkcję jednego z wicedyrektorów.

W roku 1846 zawarł związek małżeński z Marianną Fuchs, pochodzącą z rodziny niemieckiej z Białej, miał z nią trzech synów Teodora (1848-1871), Leona (1851-1918) późniejszego generała armii austriackiej i Benedykta (1854-1924) oraz zmarłą w dzieciństwie córkę Marię (1862-1865). Ojciec jego Tomasz przez pewien czas był sędzią w radomyskim sądzie i mandatariuszem (urzędnikiem policyjno-sądowym) w okresie siedmiu lat w Radgoszczy, Radomyślu i Baranowie, a później w innych miastach Galicji.

Benedykt zasłynął z napisania pamiętnika, w którym 3 lata poświęcił pobycie na tym terenie.

Zmarł 17 grudnia 1878 roku i pochowany został w rodzinnym grobowcu na cmentarzu Łyczakowskim we Lwowie.