ZIĘTKIEWICZ Marian

ZIĘTKIEWICZ Marian ps. „Halny”, urodzony 12 października 1909 r. we Lwowie, syn Józefa i Tekli z domu Czerwiec. Ojciec był porucznikiem I Pułku Ułanów Austriackich zginął w działaniach I wojny światowej. Po śmierci ojca matka przeniosła się do rodziny do Radomyśla Wielkiego, gdzie mały Marian w wieku 7 lat rozpoczyna naukę w Szkole powszechnej, a następnie uczęszczał do szkoły przemysłowej.

W 1928 r. wstąpił, jako ochotnik do Wojska Polskiego, odbywał służbę wojskową w 20 Pułku Ułanów im. Króla Jana III Sobieskiego w Rzeszowie. Następnie ukończył szkołę podoficerską w 5 Pułku Strzelców Konnych w Dębicy i został instruktorem wojskowym w służbie czynnej. Po trzech latach służby powrócił do Radomyśla gdzie pracował społecznie, jako komendant Katolickiego Stowarzyszenia Młodzieży Męskiej, prowadził ożywioną działalność kulturalno-oświatową m.in. reżyserując wiele sztuk teatralnych i wystawiając je w sali Towarzystwa Gimnastycznego „Sokół” w Radomyślu Wielkim.

Z początkiem 1935 r. wstąpił do Szkoły Komendy Głównej Policji w Żyrakowie, po jej ukończeniu otrzymał przydział do Policji Konnej w Poznaniu, odbywając tam służbę do 1939 r. Wybuch wojny zastał go w Poznaniu, wcielony do Wojska Polskiego brał udział w walkach z Niemcami. Jego szlak bojowy wiedzie przez Warszawę do Lublina za rzekę Bug, gdzie po bitwie pod Kurowem jego jednostka na skutek dużych strat została rozwiązana. Wrócił do Radomyśla gdzie z por. Wojciechem Ziobroniem przystąpił do organizowania ruchu oporu wobec okupanta. Organizują placówkę Związku Walki Zbrojnej, późniejszej Armii Krajowej. Po trzech miesiącach pracy organizacyjnej został jej komendantem, przyjął ps. „Halny”.

W połowie 1940 r. organizacja liczyła 35 żołnierzy, w skład I plutonu wchodziły cztery drużyny obejmujące miejscowości: Partynię, Rudę, Dulczę Wielką, Dulczę Małą oraz Radomyśl Wielki. Zastępcą komendanta został Józef Bury ps. „Dąbal” z Pnia.

Na skutek donosu zostaje aresztowany 30 stycznia 1941 r., po przesłuchaniach przez Gestapo w Mielcu, Rzeszowie i Tarnowie, zostaje wywieziony do obozu koncentracyjnego w Oświęcimiu.

Tam dostał się na okres trzech miesięcy do kompanii karnej, skąd od śmierci ratuje go przewiezienie do obozu w Mauthausen, skąd następnie został przetransportowany do obozu w Gusen I, gdzie po roku ciężkiej pracy, przeniesiony się do obozu Gusen II, w końcowej fazie wojny znalazł się w San Georgen.

W dniu 5 maja 1945 r. po ponad czterech latach katorżniczej pracy w obozach, został wyzwolony przez wojska amerykańskie. Po leczeniu w szpitalu wojskowym w czerwcu 1945 r. powrócił do Polski. Początkowo pracował, jako reporter „Wiadomości Rzeszowskich”, później przeszedł do pracy w filmie, do Wytwórni Filmów Fabularnych w Łodzi.

Był współtwórcą wielu filmów pracując, jako asystent reżysera, jako ekspert od scen batalistycznych, głównie z udziałem większej ilości koni, mając doświadczenie z wojska przy pracy z końmi.

W 1975 r. przeszedł na emeryturę dorabiając sobie w Wytwórni Filmowej w Łodzi i Wrocławiu.

Zmarł 13 lutego 1994 r., jest pochowany na cmentarzu komunalnym w Łodzi. Po trzech latach staraniem Towarzystwa Przyjaciół Ziemi Radomyskiej jego zwłoki zostają ekshumowane i z honorami wojskowymi z udziałem Kompanii Honorowej III Pułku Saperów z Dębicy, złożone obok matki na cmentarzu parafialnym w Radomyślu Wielkim.