WOSIEWICZ Leszek

WOSIEWICZ Leszek urodzony 1 listopada 1947 roku w Radomyślu Wielkim, syn Feliksa i Pauliny z domu Konieczna. Ojciec był przedsiębiorcą prowadził młyn i tartak, matka nauczycielką w miejscowej szkole podstawowej. Kiedy był małym chłopcem lubił zapisywać wydarzenia rodzinne w notatniku zatytułowanym „Kroniki domowe”. Zawsze dużo czytał i od małego interesował się teatrem. Duża w tym zasługa matki, polonistki, która prowadziła amatorski, szkolny zespół teatralny. Ojciec Leszka pomagał przy tworzeniu scenografii do przedstawień. Leszek kończy Szkołę podstawową w 1962 roku i zdaje egzamin do I Liceum Ogólnokształcącego im. K. Brodzińskiego w Tarnowie, które po czterech latach kończy świadectwem dojrzałości. W 1967 zostaje przyjęty na studia o kierunku chemicznym na Politechnice Śląskiej w Gliwicach, po czterech latach studiów przenosi się do Krakowa na Uniwersytet Jagielloński gdzie studiuje psychologię na Wydziale Historyczno – Filozoficznym. Podczas studiów zostaje szefem Studenckiego Twórczego Klubu Filmowego przy Uniwersytecie i kieruje również teatrem studenckim „Wędrujący”, w którym realizuje własną adaptację sztuki J. Andrzejewskiego „Bramy Raju”.

Po ukończeniu psychologii w 1977 roku, rozpoczyna studia na Wyższej Szkole Filmowej, Telewizyjnej, Teatralnej w Łodzi, którą kończy w 1982 roku, pracą dyplomową filmem dokumentalnym „Być ptakiem”, za który otrzymuje dyplom z wyróżnieniem i stopień, magistra sztuki. Już w trakcie studiów realizuje trzy filmy, dwa dokumentalne i jeden fabularny, jego pierwszy filmem zawodowym jest „Korowód z morałem”. Następny to „Wigilia 81”, niedopuszczony do rozpowszechniania z uwagi na cenzurę stanu wojennego, pokazany dopiero w 1987 roku na Festiwalu Filmów Fabularnych w Gdyni.

Jego twórczość:

Etiudy filmowe: Miejsce (1976), Ucieczka (1976), Non omnis.. (1977).

Filmy: Smak wody (1980), Wigilia 81 (1982), Kornblumenblau (1988), Cynga (1991), Kroniki domowe (1997), Przeprowadzki (2000-2001 telewizja), Rozdroże Cafe (2005), Klinika samotnych serc (2005 serial, telewizja), Pełną parą (2005 telewizja), Z miłości (2007). Taniec śmierci, sceny z Powstania Warszawskiego (2010), Był sobie dzieciak (2013).

Filmy dokumentalne krótkometrażowe: Korowód z morałem (1978), Być ptakiem (1979), Ptak (1982), Przypadek Hermana palacza (1986), Dekalog Polska-93 (1993), Przełamując ciszę (2002), Miłość w cieniu Big Brothera (2003).

Teatr telewizji: Dunia (1992), Don Juan (1995), Listy do Sary (1995), Rap-łap-baja (1996), Cesarska miłość (1998), Kuszenie cichej Weroniki (2000), Moja córka, moja miłość (2000).

Nagrody i wyróżnienia:

Złoty Medal na Międzynarodowym Festiwalu Filmowym Szkół Artystycznych we Frankfurcie za etiudę „Miejsce” (1976), nagroda Złote Lwy Gdańskie i 3 nominacje za „Kornblumenblau” (1988), dwie nominacje do nagrody Złote Lwy za filmy „Wigilia 81” (1982) i „Cynga” (1991), Nagroda Główna oraz Wyróżnienie Jury na Międzynarodowym Festiwalu Filmów Krótkometrażowych w Oberhausen, nagroda za scenariusz na Ogólnopolskim Festiwalu Filmów Krótkometrażowych w Krakowie, nagroda Szefa Kinematografii w dziedzinie filmu dokumentalnego, II nagroda w Kategorii Filmu Krótkiego na festiwalu Młode Kino Polskie w Gdańsku za Przypadek Hermana palacza (1987), nagroda specjalna i 3 nominacje za „Kroniki domowe” (1997), „Złota Korona” za całokształt twórczości podczas Lata Filmów w Kazimierzu Dolnym (1998), Dyplom Honorowy w Konkursie Ogólnopolskim za film „Przełamać ciszę” (2002), nagroda Złote Lwy za film Rozdroże Cafe oraz 2 nominacje (2005), nominacja do nagrody Złote Lwy za film „Z miłości” (2007).

Dalej zajmuje się reżyserią, pisze scenariusze filmowe i wykłada w Zakładzie Reżyserii Telewizyjno-Filmowej Uniwersytetu Śląskiego w Katowicach.