WODZICKI Eliasz hr.

WODZICKI Eliasz hr. herbu Leliwa, urodzony ok. roku 1729, syn Piotra i Konstancy Dembińskiej. Naukę rozpoczął u księży pijarów, którą kontynuował we Włoszech, Francji i Niemczech. Uczył się prawa, dyplomacji i zarządzania majątkiem. Później piastował wiele funkcji i godności. Tytuł hrabiego galicyjskiego uzyskał od cesarza Franciszka II w roku 1799, członek Stanów Galicyjskich od 1782, starosta generalny krakowski w latach 1783 – 1800, starosta stopnicki i szydłowski, poseł na sejm w 1768. 23 października 1767 wszedł w skład delegacji Sejmu, wyłonionej pod naciskiem posła rosyjskiego Nikołaja Repnina, powołanej w celu określenia ustroju Rzeczypospolitej. Deputat na Trybunał Koronny (najwyższy sąd apelacyjny korony), generał-major wojsk koronnych, konsyliarz konfederacji generalnej koronnej w konfederacji targowickiej.

W roku 1754 poślubił Ludwikę Wielopolską, córkę Karola, hrabiego na Piaskowej Skale i Żywcu, margrabiego na Mirowie Gonzagi Myszkowskiego, IX Ordynata Pińczowskiego i Elżbiety z Wielkich Kończyc Mniszchówny. Przez to małżeństwo wszedł w związek najprzedniejszymi rodami w kraju. Z tego małżeństwa urodziło się trzech synów: Ludwik (wcześnie zmarły), Józefa i Piotra oraz cztery córki: Elżbietę, Konstancję, Teklę i Karolinę, które korzystnie wyszły za mąż.

Do Eliasza należały majątki odziedziczone po ojcu, a także zakupiony majątek stopnicki i Kościelniki, (w 1773 r.) z których zrobił główną siedzibę rodu. Tutaj gościł króla Stanisława Augusta Poniatowskiego w czerwcu 1787 r. Do niego należała także piękna kamienica na krakowskim rynku – dawny pałac Zbaraskich. Był właścicielem naszego Radomyśla, który także objął po swoim ojcu Piotrze, tu wybudował kościół murowany w roku 1784, jak sobie życzył ojciec, który tutaj chciał być pochowany, jak oznajmia tablica na zewnętrznej stronie prezbiterium, (treść dwóch tablic Wodzickich – patrz kościół parafialny w Radomyślu Wielkim).

Odznaczony najwyższymi odznaczeniami: Orderem Świętego Stanisława (1779) i Orderem Orła Białego (1787).

Zmarł 17 stycznia 1805 roku w Kościelnikach pod Krakowem (obecnie w granicach Krakowa), pochowany w kościele Mariackim w Krakowie, jego nagrobek jest w kaplicy Mazarakich (p.w. św. Wawrzyńca).