TYRPA Stanisław

TYRPA Stanisław, urodzony 8 listopada1929 r. w Radomyślu Wielkim, syn Franciszka i Heleny z domu Szeglowska. Do Szkoły powszechnej uczęszczał Radomyślu i Wadowicach (woj. Małopolskie) kończąc w Radomyślu Wielkim w 1943 r. Następnie uczęszczał na tajne komplety nauczania w zakresie gimnazjum, które prowadził Daszyński były dyrektor prywatnego gimnazjum w Grodnie, a łaciny uczył się u dyr. Kopaczyńskiego. W 1945 r. rozpoczął naukę w Gimnazjum Konarskiego w Mielcu, kończąc małą maturą w 1949 r.

Dalszą naukę rozpoczął w Liceum Mechanicznym w Ropczycach, gdzie dyrektorem był ks. Adam Zwierz, były katecheta w Radomyślu. Przerwał jednak naukę w 1951 r. wyjechał do pracy na budowę elektrowni Miechowice pracując w Przedsiębiorstwie, Z6, które następnie zostało przemienione na Przedsiębiorstwo Montażu Elektrycznego „Elektrobudowa” Katowice.

W tym czasie ukończył Technikum Przemysłu Hutniczego w Bytomiu w 1952 r., następnie w 1953 r. został przeniesiony do Nowej Huty gdzie pracował do 1955 r. Wraz z rozbudową sieci energetycznych skierowany został do Ostrołęki, Stalowej Woli a w 1956 przeszedł do Łodzi na budowę elektrociepłowni, następnie do Tarnowa, gdzie ruszyła rozbudowa Zakładów Azotowych. Już, jako doświadczony kierownik robót elektro-montażowych pracował na budowach elektrowni Rożnów i elektrowni wodnej na Solinie, następnie w Połańcu.

Ze względu na budowę Huty Katowice został przeniesiony na elektrownię Jaworzno 2, gdzie wybudowano 6 bloków energetycznych 200 MGW. Ostatnią jego placówką jest ponownie elektrownia w Połańcu gdzie pracował do roku 1991, przechodząc w tym czasie na emeryturę.

Ożenił się w 1963 r. z Teresą z domu Kopecka, mają siedmioro dzieci. Mieszka w Radomyślu Wielkim, bierze czynny udział w uroczystościach kościelnych, patriotycznych i lokalnych na terenie miasta.

Był czynnym piłkarzem i działaczem społecznym w lokalnym klubie sportowym LZS Radomyśl Wielki, pełnił funkcję wiceprezesa i kierownika drużyny piłkarskiej.

Angażował się politycznie pełniąc funkcję prezesa koła w Stronnictwie Demokratycznym, a później prezesa w Komitecie Miejskim SD w Radomyślu Wielkim, piastując jednocześnie funkcję członka Komitetu Powiatowego w Mielcu. Po zmianach województw w 1975 r. został członkiem Komitetu Wojewódzkiego w Tarnowie. Pełnił funkcję ławnika ludowego Sądu Wojewódzkiego w Tarnowie w latach 1995-98. Był przewodniczącym Rady Osiedla w Radomyślu Wielkim, brał udział w szeregu komisjach przy Radzie Miejskiej, był członkiem Komitetu gazyfikacji miasta w Radomyślu Wielkim.

Został odznaczony wieloma odznaczeniami, wyróżnieniami i dyplomami m.in. Srebrnym Krzyżem Zasługi (1968), Srebrną odznaką „Za Zasługi dla Ziemi Krakowskiej (1973), Złotym Krzyżem Zasługi (1979), Złotą odznaką „Zasłużonemu dla Województwa Katowickiego (1979), Odznaką „Zasłużony dla Przedsiębiorstwa” Elektrobudowa Katowice (1979), Odznaką „Zasłużony dla Województwa Tarnobrzeskiego” (1982), Medalem 40-lecia Polski Ludowej (1984), Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski (1987), Odznaką Zasłużonego Działacza LZS (1996).Medalem „Za Zasługi dla Miasta i Gminy Radomyśl Wielki” (2011), Medalem za „Długoletnie pożycie małżeńskie” (2013),