SZANIAWSKA Zofia

SZANIAWSKA Zofia (z domu Goryl), urodzona 25 stycznia 1934 roku w Radomyślu Wielkim, córka Ludwika i Anieli z domu Osmola. Lata dziecinne spędziła w Radomyślu, ich rodzinny dom znajdował się przy ul. Rudzkiej (obecnie Armii Krajowej). Szkołę średnią Liceum Ogólnokształcące, później LO im. Stanisława Konarskiego w Mielcu, ukończyła zdając maturę w roku 1954. Następnie studia na Wydziale Dziennikarstwa i Nauk Politycznych Uniwersytetu Warszawskiego w Warszawie, uzyskując tytuł magistra dziennikarstwa.

W latach 1957 – 1985 pracowała w Redakcji „Głosu Załogi” przy WSK Mielec, jako sekretarz redakcji i starszy redaktor. Zajmowała się wówczas problemami załogi WSK, pisała dodatkowo w „Głosie Mieleckim”, „Nowinach Rzeszowskich”, później „Nowinach” i „Skrzydlatej Polsce”. Później w latach 1985 – 1995 wraz z mężem wyjechali służbowo do Moskwy, on, jako przedstawiciel WSK Mielec, ona była pracownikiem Wydziału Konsularnego Ambasady Polskiej w Moskwie, zajmując się sprawami współpracy w dziedzinie ochrony zdrowia.

Po powrocie do kraju dalej zajmowała się pisarstwem, napisała książkę o samolocie An-2, najdłużej produkowanym samolocie w WSK Mielec pt. „An-2 – pół wieku w przestworzach” i „Rzeka zapomnienia” wydana w 2009 r. przez Samorządowe Centrum Kultury w Mielcu, wyróżniona nagrodą honorową. Udzielała się społecznie w Polskim Czerwonym Krzyżu i towarzystwach opieki nad zwierzętami.

Uhonorowana licznymi odznakami organizacji społecznych m.in. Honorową Nagrodą „Albertusa” w 2010 r. oraz odznaką „Zasłużony dla Województwa Rzeszowskiego”.

Zmarła 8 listopada 2021 roku, pochowana na cmentarzu w Warszawie.