STOWARZYSZENIE OSZCZĘDNOŚCI i POŻYCZEK w RADOMYŚLU (Wielkim)

„STOWARZYSZENIE OSZCZĘDNOŚCI I POŻYCZEK w RADOMYŚLU z nieograniczoną poręką zaprotokołowane”, zostało zawiązane na podstawie kontraktów (statutów) i wpisane w rejestr z datą 25 października 1877 roku. Celem stowarzyszenia było zachęcenie do oszczędności przez ułatwienie oprocentowania i kapitalizowania dużej jak i małej gotówki oraz prowadzenie interesu pożyczkowego na wspólny rachunek członków stowarzyszenia.

Dyrekcję stowarzyszenia stanowi trzech członków dyrektorów: dr Andrzej Lorentski, jako dyrektor referent, Józef Masłowski – dyrektor kasjer i Feliks Pietrzycki – dyrektor kontroler. Ich zastępcami byli: dr Edward Witkowski – referenta, Michał Barnicz – kasjera i Wincenty Krysakowski – kontrolera, wszyscy mieszkańcy Radomyśla.

Odpowiedzialność członków za zobowiązania stowarzyszenia jest nieograniczona, odpowiadają oni wszyscy za działalność solidnie całym swoim majątkiem wg. postanowień uchwały z dnia 9 kwietnia 1873 roku. Celem realizacji zobowiązań konieczne są dwa podpisy członków dyrekcji, z których tylko jeden może być zastępcą.

Raz w roku odbywały się Walne Zebrania, na których składano sprawozdanie za ubiegły rok, zamknięcie rachunków i udzielenie absolutorium dyrekcji.

Później utworzono Radę Zawiadowczą, która kierowała spółką, w roku 1882 na jej czele stał prezes K. B. Sczaniecki, a sekretarzem był J. Łączak.

Spółka mieściła się w zabytkowym budynku zwanym „Matulówką” od nazwiska znanego aptekarza i późniejszego dyrektora tej placówki Eugeniusza Matuli. Nosiła nazwę „Spółka Oszczędności i Pożyczek w Radomyślu Stowarzyszenie zarejestrowane z nieograniczoną poręką”. Późniejszymi dyrektorami tej spółki byli Piotr Kalita i Tomasz Sławiński. Po pierwszej wojnie światowej Spółki Oszczędności i Pożyczek przekształcają się w tzw. Kasy Stefczyka.