SŁAWIŃSKI Piotr

SŁAWIŃSKI Piotr, urodzony 2 czerwca 1895 r. w Radomyślu Wielkim, syn Tomasza i Heleny z domu Naglicka. Ukończył Szkołę Powszechną w Radomyślu Wielkim. Od młodości zafascynowany był koleją i po uzyskaniu przygotowania zawodowego z dziedziny olejarstwa w Lwowie i Tarnopolu, podjął pracę w PKP.

Pracował, jako zawiadowca odcinka kolejowego m.in. w Rawie Ruskiej, Chlebowcach, Tłumaczyku, Borszczowie, Tarnowie i Brodach-Wadowicach. W 1947 przeniósł się do Mielca, gdzie pracował na stacji PKP do emerytury w 1955 r. Powrócił wówczas do rodzinnego Radomyśla Wielkiego, wybudował drewniany dom przy ul. L. Waryńskiego (obecnie Armii Krajowej) obok starej zabytkowej kapliczki, którą się opiekował. Od młodości malował, malowanie było jego pasją, a przy ogromnej pracowitości, zostawił po sobie wiele obrazów, ok. 100. Malował głównie olejem, praktycznie nie używał innych technik.

Był talentem samorodnym, osobą szanowaną i podziwianą przez mieszkańców, osobą religijną o dużej kulturze osobistej, zawsze chętny do niesienia pomocy. Jakiś czas prowadził społecznie zajęcia plastyczne dla dzieci w Szkole Podstawowej. Malował głównie obrazy tematyce religijnej. Wykonał szereg obrazów do kościoła parafialnego Przemienienia Pańskiego w Radomyślu Wielkim, kościoła Najświętszej Marii Panny Szkaplerznej w Rudzie, gmina Radomyśl Wielki i kościoła św. Bartłomieja Apostoła w Padwi Narodowej oraz prawdopodobnie do kilku innych świątyń i osób prywatnych. Najbogatsza jego twórczość pozostała w rodzinnym miasteczku i kościele. Znajdują się tam m.in. duży obraz „Święta Rodzina” w ołtarzu głównym wysuwany podczas uroczystości, malowany z pomocą syna Kazimierza w roku 1951, „Czterej Ewangeliści: św. Mateusz, św. Marek, św. Łukasz i św. Jan” – na ambonie, Pan Jezus, jako „Dobry Pasterz” – na ambonie, „Matka Boża Nieustającej Pomocy” w bocznej lewej kaplicy i „Św. Józef” w lewym bocznym ołtarzu.

Artysta wykonał też 10 obrazów na sztandary i chorągwie różnych grup parafialnych, obraz do feretronu, (drugi obraz malował syn Kazimierz), naprawił i odnowił szereg rzeźb i obrazów. Zdarzyło mu się malować także sceny rodzajowe i pojedyncze postacie dla znajomych i przyjaciół. Znana jest historia obrazu małego synka Johna Kennedyego, salutującego trumnie z ojcem w czasie pogrzebu prezydenta w 1963 r. wysłany z Radomyśla W., do USA. Eksponowany na wystawie Irlandzkiej Akademii Sztuk Plastycznych w Buffalo, stan Nowy York, następnie pozostał w posiadaniu rodziny Kennedych, by później znaleźć się w Muzeum Malarstwa w Filadelfii. Był także pasjonatem kultury regionalnej, społecznym opiekunem nad zabytkami. Pisał kronikę Radomyśla Wielkiego, parafii Przemienienia Pańskiego w Radomyślu Wielkim i swojej rodziny.

Zmarł 4 marca 1973 r., spoczywa na cmentarzu parafialnym w Radomyślu Wielkim.