RYBA Bronisław ks.

RYBA Bronisław ks. urodzony 17 czerwca 1915 r. w Słotowej, parafia Pilzno, jako piąte z jedenaściorga dzieci Wojciecha i Katarzyny. Bronisław po ukończeniu Szkoły podstawowej w Pilźnie, udał się do Gimnazjum w Dębicy, gdzie w 1935 r. złożył egzamin dojrzałości. W tym roku także poprosił o przyjęcie do Wyższego Seminarium Duchownego w Tarnowie.

Wyświęcony potajemnie 31 marca 1940 r. w Błoniu k/Tarnowa przez bp. Edwarda Komara ks. Bronisław zostaje skierowany w połowie maja na pierwszą placówkę, jako wikariusz do parafii Zdziarzec gm. Radomyśl Wielki. Przez niespełna rok pełnił tam funkcję wikariusza do 5 lutego 1941, a następnie przez 3 tygodnie zastępował ks. Stanisława Szafrańskiego, chorego proboszcza z Dulczy Wielkiej, który w tym czasie przebywał w szpitalu w Tarnowie. Przypadkowo spotykał się z swoim kolegą z gimnazjum w Dębicy Józefem Burym (z Pnia), który zaproponował mu przyjęcie przysięgi od kilku osób zaangażowanych w akcje podziemne na terenie gminy. Przyjął przysięgę od siedmiu osób, w której szczególny nacisk był położony na zachowanie tajemnicy i wierność Polsce. Z początkiem roku 1941 w Radomyślu rozpoczęły się aresztowania, Niemcy sporządzali listy osób przeznaczonych do aresztowania. W dniu 25 lutego 1941 r. udali się po ks. Bronisława do Zdziarca, aby go aresztować, po drodze zabrali ks. Kaczmarczyka ze Zgórska i nauczyciela z Rudy Józefa Gorlacha. Jak sam pisał w wspomnieniach „uciekłem Niemcom dzięki specjalnej pomocy Bożej”. Potwierdził przy tym także pomoc kościelnego Tomasza Ryby. Podczas mycia rzucił mokry ręcznik w Niemca, powstało zamieszanie, które wykorzystując uciekł przez boczne drzwi na zewnątrz udając się wzdłuż rzeki. Oddane za nim strzały były nie skuteczne, Niemcy polecieli w drugą stronę.

Przez blisko 4 lata tułał się w różnych stronach, ukrywał się kolejno w ochronce w Luszowicach, proboszczem tam był ks. Franciszek Okoński a wikarym, jego najbliższy kolega ks. Zygmunt Zając, na plebanii w Starej Jastrząbce, w rodzinnej Słotowej, a w końcu pod zmienionym nazwiskiem ks. Jan Jarosz w parafii Gnojnik i Jasień k/Brzeska. Tutaj dnia 8 lutego 1945 otrzymał pismo z Kurii Diecezjalnej, podpisane przez ks. infułata Stanisława Bulandę: „Mianuję wielebnego księdza substytutem ks. Franciszka Pajdy, proboszcza w Dobrkowie, na czas jego nieobecności w parafii”. Ks. Pajdo, dobrkowski proboszcz, za współpracę z AK został uwięziony w Dachau, gdzie zmarł 5 maja 1945 r.

W Dobrkowie k/Pilzna początkowo jako administrator przyszło mu spędzić trudne lata wytężonej pracy, tutaj w roku 1958 zostaje mianowany proboszczem. Następną parafią była parafia Narodzenia Najświętszej Maryi Panny w Gorlicach w latach 1967 – 1990. W roku 1969 zostaje odznaczony godnością prałata, zdobył uznanie i sympatię ludzi, cieszył się nimi i pięknym kościołem, Panem Jezusem Miłosiernym, pracą, remontami, rozbudową plebanii, wybudowaniem wspaniałego i funkcjonalnego Domu Katechetycznego, odnawianiem i przystosowywaniem do potrzeb liturgii wnętrza kościoła i wielu innymi pracami. Po przejściu na emeryturę w roku 1990 ks. Bronisław pozostał w Gorlicach gdzie po ciężkiej chorobie zmarł 21 sierpnia 1995 roku i został pochowany na miejscowym cmentarzu parafialnym.