ROLLE Jan

ROLLE Jan urodzony 12 kwietnia 1926 roku w Stryju (obecnie teren Ukrainy), syn Edwarda i Józefy Czaban. Tam spędzał dzieciństwo, ukończył szkołę powszechną i dwie klasy gimnazjum. Wybuch wojny wpływa na jego losy, trafia w region mielecki do miejscowości Chorzelów. Decyduje się na dalszą naukę, ukończył kurs pedagogiczny w Mielcu i rozpoczął pracę nauczyciela w Szkole Podstawowej w Dulczy Wielkiej gm. Radomyśl Wielki w roku 1947. W roku 1951 awansuje na kierownika, a w roku 1975 zostaje dyrektorem tej placówki pełniąc tą funkcję do momentu odejścia na emeryturę tj. w roku 1990.

Warunki lokalowe w szkole były bardzo trudne, budynek był parterowy, wykonany z drzewa o dachu dwuspadowym, mieścił trzy sale lekcyjne, zachodziła konieczność wynajmowania dodatkowo dwóch sal wynajętych na wsi. Lata 1950-te to okres największego przyrostu naturalnego w Polsce, klasy stawały się coraz liczniejsze, brakowało miejsca, trzeba było łączyć klasy i wprowadzać naukę dwuzmianową.

Dyrektor rozpoczął starania o wybudowanie nowej szkoły w ramach programu „1000 szkół na tysiąclecie” będącego akcją Tysiąclecia Państwa Polskiego. Uzyskał zgodę władz i środki na rozpoczęcie budowy. Pierwszą cegłę wmurował dyrektor Jan Rolle w czerwcu 1964 roku w obecności pracowników Mieleckiego Przedsiębiorstwa Budowlanego.

Uczniowie rozpoczęli naukę w roku szkolnym 1966/67 w nowej szkole kompletnie wyposażonej z pierwszą w gminie salą gimnastyczną.

Dyrektor Rolle nie tylko zajmował się nauką i wychowywaniem młodzieży, ale wiele starań czynił o rozbudowę wsi Dulcza Wielka. Był inicjatorem elektryfikacji wsi w latach 1967 – 1970, inicjatorem budowy nowej drogi, założenia Kółka Rolniczego, które wspierało miejscowych rolników, wspierał rozwój gospodarczy i infrastrukturę wsi. W latach 1960 do 1974 był radnym Powiatowej Rady Narodowej w Mielcu, a później Miejsko-Gminnej Rady Narodowej w Radomyślu Wielkim. Jego aktywność w działaniu przyczyniła się do realizacji licznych projektów i inicjatyw społecznych a także czyniła szkołę ważnym ośrodkiem kulturalno – edukacyjnym.

Był osobą powszechnie znaną i poważaną, docenianą przez lokalne władze i społeczeństwo. Władze w uznaniu jego zasług i zaangażowania odznaczyły go Srebrnym i Złotym Krzyżem Zasługi.

Po przejściu na emeryturę zamieszkał w Mielcu, gdzie zmarł w dniu 8 listopada 2024 roku, pochowany został na Cmentarzu Komunalnym w Mielcu.