PINKOWICZ Jan

PINKOWICZ Jan ps. „Jodła” urodzony 7 lutego 1926 r. w Hucisku Jawornickim, gmina Monaster, pow. Przeworsk, syn Józefa i Katarzyny. Szkołę powszechną ukończył w pobliskiej miejscowości Dąbie. Już, jako młody chłopak działał już w Batalionach Chłopskich w latach 1943-44, został zaprzysiężony, jako żołnierz BCh I-szej kompanii, I-go plutonu, IV-tej drużyny przyjmując pseudonim „Jodła”. Dowódcą jego był por. Karol Niemczewski ps. „Srogi”. W czasie jednej z potyczek został kontuzjowany, czego dowodem są blizny i ślady pozyskane w walkach. W jego domu przechowywana była broń do przewidywanej akcji „Burza”. W tym czasie pracował na kolei w Przeworsku gdzie zbierał materiały o ruchach wojsk niemieckich przygotowujących się do inwazji na Związek Radziecki, które ustnie przekazywał dalej z uwagi na zachowanie konspiracji. W rejonie Jarosławia i Przeworska stacjonowały ugrupowania partyzanckie, składające się głównie z żołnierzy BCh i AL, które przygotowywały się do walki podziemnej.

Po wkroczeniu wojsk sowieckich na te tereny, NKWD wraz z UB poszukiwało partyzantów, były liczne aresztowania i poszukiwanie broni. W tej sytuacji wyjeżdża na Śląsk do pracy, a w sierpniu 1946 r. powraca w rodzinne strony.

Po referendum w czerwcu w 1946 roku, za namową władz BCh w sierpniu 1946 r. wstępuje do Milicji Obywatelskiej i do 5 lutego 1947 r. bierze udział w walkach z oddziałami Ukraińskiej Powstańczej Armii (UPA). Początkowo pracując na Posterunku w Przeworsku, następnie Radomyślu Wielkim, Borowie (komendant) i ponownie w dniu 4 czerwca 1947 roku został przeniesiony do Radomyśla Wielkiego, w tym czasie zaczął uczęszczać do Technikum Ekonomicznego w Mielcu.

W Radomyślu W. zawarł związek małżeński i tu zamieszkał u teściów. W marcu 1949 roku, otrzymał telegram z rozkazem zgłoszenia się do Słupska na szkołę podoficerską, do której zgłosiło się łącznie ok. 500 uczestników z całej Polski w tym 7 z woj. rzeszowskiego. Szkoła trwała 6 miesięcy zakończona egzaminami. Po jej ukończeniu powrócił do Radomyśla na swoje miejsce w Posterunku Milicji gdzie pracując pełnił różne funkcje jednocześnie awansując na st. sierżanta (1954), sierżanta sztabowego (1989), podporucznika (2002) i porucznika (2006).

W Milicji przepracował 22 lata do końca października 1966 roku, następnie przeszedł na emeryturę, a w roku 2004 otrzymał uprawnienia inwalidy I stopnia na skutek choroby pozyskanej się w czasie pełnienia służby.

Od 1953 roku był członkiem Koła Łowieckiego „Cyranka” w Rzeszowie, później w Mielcu. Pełnił szereg funkcji społecznych, w lutym 1958 r. został wybrany radnym do Gromadzkiej Rady Narodowej w Radomyślu Wielkim, w której pełnił funkcję radnego przez trzy kadencje do 1969 roku. W 1972 r. został członkiem Obwodowej Komisji Wyborczej w Mielcu, wyborów do Sejmu Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej VI kadencji.

W marcu 1974 roku brał udział, jako delegat powiatu mieleckiego na VII Kongres ZBoWiD-u w Rzeszowie.

Od roku 1967 tj. początku powstania koła ZBoWiD w Radomyślu Wielkim, a później Związku Kombatantów Rzeczypospolitej Polskiej i Byłych Więźniów Politycznych był jego członkiem i prezesem pełniąc wzorowo funkcję prezesa, później wiceprezesa do końca, łącznie ponad 45 lat.

Za swoją wszechstronną działalność zawodową i społeczną odznaczony został licznymi odznaczeniami, medalami i orderami m.in.: odznaką „Za Wzorową Służbę” w MO (1957), Odznaką 10 lat w Służbie Narodu (1959), Brązowym Medalu Zasługi dla OSP (1962), Srebrnym Krzyżem Zasługi (1964), odznaką „Zasłużony dla Województwa Rzeszowskiego” (1973), Medalem Zwycięstwa i Wolności 1945 (1973), Medalem 30-lecia Polski Ludowej (1974), Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski (1975), Medalem 40-lecia Polski Ludowej (1984), odznaką „Za Zasługi dla Kółek Rolniczych” (1984), medalem „Za Udział w Walkach w Obronie Władzy Ludowej” (1984), Krzyżem Oficerskim Orderu Odrodzenia Polski (1985), Odznaką Za Zasługi dla Związku Bojowników o Wolność i Demokrację (1987), Krzyżem Batalionów Chłopskich (1995), Medalem Za Długoletnie Pożycie Małżeńskie (2001), odznaką „Za zasługi” dla Związku Kombatantów RP i byłych Więźniów Politycznych (2002), posiada patent Weterana Walk o Wolność i Niepodległość Ojczyzny (2003), Medal „Zasłużony dla Miasta i Gminy” (2011) i Krzyż Czynu Frontowego 1 i 2 Armii Wojska Polskiego 1943 – 1945 (2013), ponadto otrzymał wiele dyplomów i podziękowań.

Zmarł 4 stycznia 2018 roku, został uroczyście pochowany przy asyście sztandarów na cmentarzu parafialnym w Radomyślu Wielkim.