PIETRZYK Jan Władysław

PIETRZYK Jan Władysław urodzony 30 maja 1913 roku w miejscowości Łysakówek, syn Wawrzyńca i Walerii z domu Krempa.

Gdy wybuchła II wojna został wywieziony do Niemiec 25 lutego 1940 roku do obozu pracy w Wildflicken. Stamtąd do obozu koncentracyjnego w Dachau, gdzie otrzymał nr. obozowy 50763. W obozie przebywał od dnia 4 września 1943 roku do czasu wyzwolenia obozu przez Armię Amerykańską w dniu 24 kwietnia 1945 roku. Oficjalnie zwolniony z obozu 1 czerwca 1946 roku. Całkowity czas spędzony w obozie od 25 lutego 1940 roku do 24 kwietnia 1945 roku wynosił 5 lat i dwa miesiące.

W Niemczech poznał Antoninę Giermata urodzoną 29 maja 1920 roku, w Zdziarcu i wywiezioną w lutym 1942 roku na przymusowe roboty do Niemiec, Bawaria do miejscowości Caaschwitz, gdzie pracowała do maja 1945 roku. Po wyzwoleniu i zakończeniu wojny wzięła ślub cywilny z Janem dnia 15 lutego 1946, powrócili do Polski i zamieszkali w Zdziarcu, rodzinnej miejscowości żony. Tu zajmowali się rolnictwem, mieli dwie córki. Jan posiadał status inwalidy wojennego II grupy, a żona po jego śmierci była członkiem nadzwyczajnym Związku Inwalidów Wojennych PRL. Oboje byli członkami Związku Bojowników o Wolność i Demokrację koło w Radomyślu Wielkim, Jan od sierpnia 1967 do 1991 roku, Antonina od 1992 do 2005 roku.

Jan Pietrzyk został odznaczony Krzyżem kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski (1982) i Krzyżem Oświęcimskim (1986).

Jan zmarł 20 sierpnia 1991 roku, Antonina zmarła 7 sierpnia 2014 roku, oboje zostali pochowani na cmentarzu parafialnym w Zdziarcu.