PASIUT Antoni Jan ks.
PASIUT Antoni Jan ks., urodzony 31 maja 1850 roku w Starym Sączu. Gimnazjum ukończył w Starym Sączu gdzie złożył maturę. Studia teologiczne ukończył w Tarnowie za rektoratu ks. Marcina Leśniaka, otrzymując święcenia kapłańskie z rąk bpa J. A. Pukalskiego. Pierwszą posadę, jako wikariusz obejmuje w Łętowni gm. Jordanów, następnie Gawłuszowice 1875-1877, Łososinie Górnej 1877-1878 i Nowym Sączu 1878-1884.
W roku 1884 obejmuje funkcję proboszcza w Biegonicach, gdzie poświęcił pomnik zmarłego wówczas zasłużonego proboszcza Michała Sopaty w Biegonicach. Następnie został przeniesiony do Piwnicznej Zdroju, tam poświęcono nowy kościół 24 lutego 1886 roku, gdzie zostaje proboszczem tej parafii. Ks. Antoni Pasiut kanoniczne obejmuje parafię w Piwnicznej dnia 18 maja 1887 r. Duszpasterstwo w nowej parafii rozpoczął od wielkich misji w roku 1888, które rozpoczęły duchową przemianę ludzi. Staraniem ks. proboszcza, podczas wizytacji kanonicznej przeprowadzonej przez ks. bp Ignacego Łobosia zostaje konsekrowany nowy kościół. Dzięki staraniom ks. proboszcza nabyto nowe szaty liturgiczne, podstawowy sprzęt do służby Bożej i wystroju kościoła. W tym czasie został odznaczony godnością kanonika RM (Rokieta i Mantolet). W 1891 r. wybudowano ze składek wiernych boczny ołtarz Serca Jezusowego. W następnym roku wstawiono do kościoła ławki.
W roku 1893 z rekomendacji właścicieli ziemskich Ludwika i Antoniny Kostórkiewicz, ks. Antoni przechodzi na probostwo do Radomyśla Wielkiego do parafii p.w. Przemienienia Pańskiego. W następnym roku został mianowany wicedziekanem dekanatu radomyskiego.
Za jego staraniem została postawiona na Rynku figura Matki Bożej Różańcowej zwaną też N.P.M. Niepokalanie Poczętą lub Matką Boską z Lourdes w roku 1897 w miejsce starej z roku 1864 postawionej na pamiątkę powstania styczniowego. Figura była świadkiem najważniejszych uroczystości kościelnych i patriotycznych, tutaj odbywały się wiece i manifestacje, spod niej wyruszały oddziały ochotników, walczyć o wolność i niepodległość Rzeczypospolitej.
Ks. Antoni Pasiut udzielił chrztu św. przyszłemu kardynałowi urodzonemu w Radomyślu ks. bp. Ignacemu Jeżowi w dniu 22 sierpnia 1914 r. w kościele parafialnym w Radomyślu Wielkim. Ks. Antoni miał charakter nagły, łatwo unosił się gniewem, lecz umiał się opanować, szanował obywateli Radomyśla i był przez nich szanowany. Czuły był na niedolę bliźniego. W czasie I wojny światowej rozdzielał dary amerykańskie między biednych w parafii. Ks. Pasiut był chory na cukrzycę, corocznie wyjeżdżał na kurację do Sanatorium. Zastępował go w tym czasie katecheta ks. Prokopek, W czasie jego nieobecności zdecydował zrobić zbiórkę na remont kościoła, zebrał 500 reńskich. On też zapoczątkował w parafii zbiórkę płodów rolnych. Zachęcony tym, ks. Pasiut założył tzw. „Złotą księgę” dla ofiarodawców większej gotówki na potrzeby kościoła. Z zebranej gotówki mając około 100 000 koron postanowił rozpocząć przebudowę kościoła. W tym celu zakupił wapno. Podstemplował też drewniany nadpsuty strop. Potem ofiary zaczęły słabnąć, a czas wojny i dewaluacja zakończyły dobre chęci ks. Pasiuta, który słabł coraz bardziej na zdrowiu.
Pracował także społecznie, w okresie I wojny światowej przez pewien czas pełnił funkcję przewodniczącego Spółki Oszczędności i Pożyczek, założonej w 1900 roku.
Po 24 latach pracy, jako proboszcz w parafii, zmarł 20 lipca 1917 roku w szpitalu w Krakowie. Zwłoki sprowadzono do Radomyśla, gdzie wśród ogólnego żalu zostały pochowane przy grobach poprzednich księży na drugim cmentarzu parafialnym w Radomyślu Wielkim