NIEMIEC Andrzej ks.,

NIEMIEC Andrzej ks., urodzony w rodzinie rolniczej 2 lutego 1849 roku w Szynwałdzie gm. Skrzyszów, syn Franciszka i Marianny z domu Usarz. Szkołę powszechną ukończył w rodzinnej miejscowości, gimnazjum z maturą w Tarnowie, gdzie też studiował teologię w Seminarium Duchownym, kończąc święceniami kapłańskimi 14 lipca 1872 roku z rąk bpa Józefa Alojzego Pukalskiego.

Pierwsze dwa tygodnie od 16 sierpnia do 1 września 1872 był administratorem w rodzinnym Szynwałdzie, następnie jako wikary został skierowany do Radomyśla (Wielkiego) parafii p.w. Przemienienia Pańskiego, gdzie proboszczem był ks. Stanisław Augustyniak. Z Radomyśla 19 stycznia 1874 trafia do Cmolasu,15 lutego 1875 do Mielca, 13 grudnia 1885 do Gawłuszowic, 26 stycznia 1886 do Bolesławia. Parę miesięcy później 5 sierpnia 1886 zostaje wikarym eksponowanym w Odporyszowie, 4 marca 1887 wikarym w Siedliskach Bogusz, 31 marca 1889 wikarym eksponowanym w Machowej, a 17 listopada 1889 w Pogórskiej Woli. W dniu 4 marca 1891 otrzymał nominację na administratora przy kościele Najświętszej Marii Panny w Tuchowie. Tutaj zajął się historią, zebrał materiały o sanktuarium i wydał broszurę pt. „Cudowny obraz Najświętszej Panny Maryi w kościele tuchowskim” (1892), co świadczyło o jego zainteresowaniach historycznych i zdolnościach intelektualnych.

W 1893 roku został wikarym eksponowanym w Kamionce Małej, a 26 października 1894 został proboszczem w Biegonicach (obecnie osiedle Nowego Sącza), parafii p.w. św. Wawrzyńca Męczennika. Tutaj wykazał całe swoje zdolności organizacyjne, wybudował plebanię, powiększył cmentarz, rozpoczął budowę obecnego kościoła, organizował działalność bractw i kółek religijnych, interesował się pracą społeczną i polityczną. W latach 1896-1900 był sekretarzem budowy Szkoły Gospodyń im. bł. Kunegundy, był członkiem zarządu Stronnictwa Ludowego, a także pełnił funkcję dyrektora kilku towarzystw religijnych o zasięgu diecezjalnym. Opracował szkic historyczny parafii od lat 1290 wykazując istnienie kaplicy na Winnej Górze, ufundowaną przez św. Kingę, kaplicy cesarzowej Kunegundy. W 1895 roku został notariuszem dekanatu starosądeckiego, później dziekanem, a w 1896 został wybrany radnym powiatowym.

W 1899 roku został odznaczony EC (Expositorum Canonicale) – nadające tytuł kanonika.

Zmarł na raka 3 maja 1908 roku w Biegonicach, spoczywa na tamtejszym cmentarzu, obok ks. Leona Miętusa (zm. 1932).