MURKOCIŃSKI Stanisław Józef, adwokat

MURKOCIŃSKI Stanisław Józef, adwokat, urodzony 1 kwietnia 1889 roku w Rzeszowie, syn Jana i Marceli z Dobrowolskich. Pochodził z licznej rodziny, ale jak pisał we wspomnieniach, czasem było trudno, ale zawsze mógł liczyć na pomoc rodzeństwa, gdy jej potrzebował.

W roku 1907 ukończył renomowane gimnazjum w Rzeszowie, wcześniej prowadzone przez Zakon Ojców Pijarów, przy ul. Trzeciego Maja, obecnie nosi nazwą ks. Stanisława Konarskiego. Następnie studiował na Wydziale Prawa i Historii Uniwersytetu Jagiellońskiego w Krakowie, uzyskując absolutorium przed Komisją Rządową w roku 1911. Studiując dalej dzięki pomocy starszych braci i sióstr, zajmował się dorywczą pomocą kancelaryjną w sądach, stenografowaniem i tłumaczeniem. Działał w organizacjach legionowych w Krakowie i Rzeszowie. Z chwilą wybuchu I wojny światowej był w trakcie przygotowania materiałów do doktoratu, ale został powołany do armii austriackiej w stopniu chorążego i wysłany na front rosyjski z wraz z 20 pułkiem piechoty przynależnym do garnizonu tarnowskiego. Podczas ofensywy rosyjskiej i potyczki w 1915 roku dostał się do niewoli i jako jeniec przetrzymywany był w Rzeszowie. Dzięki pomocy siostry i dobrej znajomości terenu uciekł i schronił się w Łańcucie u swojego przyjaciela. Po wyzwoleniu Galicji przez Niemców, Austriaków i pogonieniu Rosjan powrócił do armii austriackiej skąd ponownie został wysłany na front włoski, gdzie po ciężkich walkach został ranny od wybuchu granatu, ślady po wybuchu nosił na sobie przez dalsze życie. W ramach rekonwalescencji został wysłany do Czarnogóry, gdzie pracował w dowództwie okręgu wojskowego.

Po przebytych tam chorobach w tym i malarii został odesłany do macierzystego pułku w Tarnowie, co umożliwiło mu ukończenie pracy doktorskiej i uzyskanie doktoratu prawa na Uniwersytecie Jagiellońskim w roku 1917.

Dalsze jego losy związane są z Wojskiem Polskim. W stopniu kapitana rezerwy piechoty zostaje oddelegowany do Mielca celem obrony miasta przed ruchami chłopskimi tworzącymi tzw. Republikę Tarnobrzeską. Tutaj w 1920 żeni się z nauczycielką Janiną Prus Głowacką. Po wystąpieniu z wojska w latach 1923 – 1925 odbywał praktykę i złożył egzamin adwokacki.

W tym czasie został wpisany na listę aplikantów Izby Adwokackiej w Lublinie 12 kwietnia 1922 r. Prowadził kancelarię adwokacką w Sokołowie skąd na własną prośbę został przeniesiony 15 września 1925 r. do Radomyśla Wielkiego, gdzie pracował do roku 1932. Tutaj prowadził kancelarię w miejsce dr Jakuba Klara adwokata z Radomyśla, który przeniósł się do Milówki z dniem 27 sierpnia 1927 r. W lutym 1928 roku, gdy PSL Piast prowadziło kampanię wyborczą, dr Murkociński brał udział w organizowaniu wiecu na terenie Radomyśla i uczestniczył w wiecach i spotkaniach na terenie powiatu mieleckiego.

W początkach lat trzydziestych założył kancelarię adwokacką w Mielcu. Na zjeździe powiatowym powołującym Tymczasowy Zarząd Powiatowy Stronnictwa Ludowego w Mielcu, dnia 9 kwietnia 1931 r. został wybrany sekretarzem, a w dniu 24 stycznia 1932 r. sekretarzem ZP SL. Często zabierał głos na wiecach w obronie chłopa, jako adwokat bronił w rozprawach sądowych oskarżanych o działalność polityczną. Sam również został aresztowany za organizację strajków chłopskich w 1932 r.

Jako człowiek, był pogodnego usposobienia, wesoły i dowcipny, takim został zapamiętany przez przyjaciół i rodzinę.

Zmarł 18 marca 1936 r., pochowany na cmentarzu parafialnym w Mielcu przy ul. H. Sienkiewicza.