MROWEC Franciszek

MROWEC Franciszek, urodzony 25 lipca 1899 r. w Leżajsku, syn Zygmunta radcy Sądu Krajowego i Zofii z domu Jagustyn. W 1906 roku rodzina Zygmunta mieszkająca w Leżajsku przeniosła się do Radomyśla, gdzie ojciec obejmuje stanowisko naczelnika Sądu Powiatowego w Radomyślu. Do szkoły ludowej Franciszek uczęszczał w Radomyślu, następnie w 1909 r. przeniósł się do C.K. Gimnazjum w Nowym Targu, i kolejno do C.K. III Gimnazjum im. Króla Jana Sobieskiego w Krakowie, gdzie uczęszczał jego starszy brat Stanisław. Od stycznia 1913 r. uczył się w C.K. Wyższej Szkole Realnej w Tarnobrzegu, dokąd w 1914 r. przeniosła się cała rodzina Mrowców, gdzie ojciec podobnie jak w Radomyślu, obejmuje stanowisko naczelnika w Sądu.

W sierpniu 1914 r. wstąpił do oddziałów strzeleckich w Krakowie, do 1 kompanii 1 pp. Legionów. We wrześniu kończy szkołę podoficerską i dostał przydział do 1 Baterii Artylerii Legionów Polskich. Brał udział w walkach na Wołyniu w bitwach nad Styrem, Stochodem i Kuklami, a także pod Kostiuchnówką w 1916 r. W lutym po nieudanym przebiciu się przez linię frontu został internowany na Węgrzech, wcielony do Pułku Artylerii armii austriackiej i wysłany na front włoski. W listopadzie 1918 r. wstąpił do Wojska Polskiego, ukończył kurs wyszkolenia artylerii w Garwolinie, skierowany do 3 pap legionów, gdzie został awansowany na stopień podporucznika w kwietniu 1919 r. Brał udział w wojnie polsko-bolszewickiej, walczył pod Wilnem, Lidą, Mołodecznem.

Brał udział w walkach odwrotowych i kontruderzeniu znad Wieprza, a także w walkach pościgowych, awansował na porucznika. W czasie bitwy nad Niemnem przy forsowaniu rzeki Świsłocz wykazał się nadzwyczajnym męstwem i odwagą, za co został odznaczony Krzyżem Virtuti Militari V kl. (srebrnym). Po wojnie kontynuował służbę wojskową, dostał awans na kapitana, był instruktorem jazdy konnej w Centrum Wyszkolenia w Toruniu, brał czynny udział w zawodach jeździeckich zajmując czołowe miejsca. W 1937 r. został awansowany na majora. Brał udział w kampanii wrześniowej, dowodził 1 dywizjonem 6 pal. wchodzącym w skład 6 DP Armii Kraków. Dwukrotnie ranny trafił do szpitala w Zamościu, skąd zabrany przez sowietów został wywieziony do obozu w Starobielsku.

Wiosną 1940 roku zamordowany w więzieniu w Charkowie, jego nazwisko figuruje w wykazie jeńców pod nr 2158. Spoczywa na Cmentarzu Wojennym w Charkowie.

Odznaczony Krzyżem Srebrnym Orderu Virtuti Militari, czterokrotnie Krzyżem Walecznych, Krzyżem Niepodległości, Medalem za Wojnę 1918-1921 i Medalem Dziesięciolecia Odzyskanej Niepodległości. Pośmiertnie awansowany na stopień podpułkownika w 2007 roku.

Społeczeństwo miasta Radomyśla Wielkiego w ramach ogólnopolskiej akcji „Katyń – ocalić od zapomnienia”, posadziło jemu Dąb Pamięci w dniu 12 kwietnia 2018 r. z małą tabliczką informacyjną na obelisku na terenie Gimnazjum.