MROWEC Stanisław
MROWEC Stanisław, urodzony 26 czerwca 1898 r. w Krakowie, syn Zygmunta radcy Sądu Krajowego i Zofii z domu Jagustyn. W 1906 roku rodzina mieszkająca w tym czasie w Leżajsku przenosi się do Radomyśla Wielkiego, gdzie ojciec Stanisława obejmuje stanowisko naczelnika Sądu Powiatowego. Stanisław tutaj uczęszczał do szkoły ludowej, następnie od 1908 r. uczył się w III Gimnazjum im. Jana Sobieskiego w Krakowie. Od 1914 r. rodzina znowu przenosi się do Tarnobrzegu z uwagi na pracę ojca, który obejmuje urząd naczelnika w tamtejszym Sądzie. Gdy wybuchła I wojna światowa wstępuje do oddziałów strzeleckich w Krakowie, gdzie służył w 8 kompanii 4 pułku Legionów Polskich. W jesieni 1914 r. zostaje ranny w nogę, leczył się w szpitalu w Krems nad Donem, a później w Krakowie. Po wyleczeniu został skierowany do 3 pułku piechoty i wraz z oddziałem wysłany na Wołyń. Podczas urlopu zdał maturę w macierzystym Gimnazjum w Krakowie. Od 1 marca do 30 kwietnia 1916 był słuchaczem w Szkole Chorążych w Legionowie, został awansowany na stopień chorążego. Walczył pod Kostiuchnówką i na Reducie Piłsudskiego, następnie służył w Polskim Korpusie Posiłkowym. W jesieni 1917 r. wyjechał na front austriacko-rosyjski, brał udział w bitwie pod Rarańczą, został internowany przez Austriaków i osadzony w obozie na Węgrzech. Sądzony i zwolniony po abolicji w listopadzie 1918 wstąpił do Wojska Polskiego, gdzie służył w stopniu porucznika w 26 pp. Brał udział w walkach o Lwów i w Małopolsce wschodniej z Ukraińcami, walczył w wojnie polsko-bolszewickiej, jako oficer sztabowy później adiutant Sztabowy Dowództwa Frontu Wołyńskiego. Zginął w walkach pod Wilnem 25 marca 1920 r., pochowany został na cmentarzu Rakowickim w Krakowie. Za bohaterstwo i czyny bojowe został pośmiertnie awansowany do stopnia kapitana i odznaczony Krzyżem Srebrnym Orderu Virtuti Militari (1921), Krzyżem Niepodległości oraz czterokrotnie Krzyżem Walecznych.