ŁOMNIEWSKI Leon Kazimierz

ŁOMNIEWSKI Leon Kazimierz, urodzony 22 lutego 1907 r. w Radomyślu, syn Jana i Janiny z domu Kryplewska. Był absolwentem Gimnazjum w Dębicy z maturą w 1925 roku. Studiował geografię z geologią na Uniwersytecie Jagiellońskim w Krakowie, uzyskując stopień doktora filozofii w roku 1930, w dziale geografii na podstawie pracy „Zjawiska i okres lodowy w prawym dorzeczu górnej Wisły”. W latach 1933 – 1939 był nauczycielem geografii w Liceum w Wejherowie.

W roku 1939 brał w kampanii wrześniowej, po czym dostał się do niewoli niemieckiej, w której przebywał do roku 1945. Czas ten poświęcał na dokształcanie się i pogłębianie wiedzy specjalistycznej oraz prowadzenie wykładów na kursach z geografii. Po wyzwoleniu organizował polskie szkolnictwo w Niemczech wrócił do kraju w roku 1946. Początkowo pracował, jako naczelnik Wydziału w Kuratorium Okręgu Szkolnego w Gdańsku, prowadząc równocześnie wykłady z geografii fizycznej w Wyższej Szkole Pedagogicznej.

W roku 1949 przechodzi do Oddziału Morskiego PIHM, jako pracownik naukowy i naczelnik Wydziału. Od tego okresu zaczęła się praca naukowa na morzu, odbył 25 rejsów badawczych zajmując się problemami fizyki i chemii oraz hydrologii wód południowego Bałtyku. Do najważniejszych jego prac z tego okresu należy zaliczyć syntetyczne opracowania dotyczące Zalewu Wiślanego (1958) i Zatoki Gdańskiej (1959) i południowego Bałtyku (1964). W roku 1952 objął katedrę geografii fizycznej w Wyższej Szkole Pedagogicznej w Gdańsku, od roku, 1955 jako docent, a w roku, 1962 jako profesor nadzwyczajny i przez 11 lat dziekan Wydziału Biologii i Nauk o Ziemi. W latach 1957 – 1966 pracował równocześnie na Uniwersytecie M. Kopernika w Toruniu, jako kierownik Zakładu Hydrografii w Katedrze Geografii Fizycznej. W latach 1967 i 1971 odbył rejsy po Morzu Śródziemnym i Czarnym, gdzie prowadził badania i zdobył dużo materiału naukowego i dydaktycznego.

Rezultatem tej działalności był podręcznik akademicki „Oceanografia fizyczna” opublikowany w dwóch wydaniach przez PWN 1969 i 1970 i w jęz. angielskim 1973. W roku 1970 objął kierownictwo Zakładu Oceanografii Fizycznej na powstałym Uniwersytecie Gdańskim. Oprócz wspomnianego podręcznika opublikował szereg rozpraw, referatów i artykułów naukowych w liczbie ok. 80-ciu. W ostatnich latach był inicjatorem i współautorem dwóch dużych monografii „Morze Śródziemne” (1974) i „Morze Bałtyckie” (1975), które ukazały się w serii pomocniczych podręczników akademickich, poświęconych różnym obszarom morskim. W roku 1973 przechodzi na emeryturę dalej poświęcając się pracy nad kolejnymi monografiami. Na swoim koncie posiadał duży wkład pracy społecznej, był członkiem szeregu towarzystw naukowych, a przede wszystkim Komitetu Badań Morza Polskiej Akademii Nauk.

Za swoją pracę prof. dr Łomniewski otrzymał szereg odznaczeń m.in. Krzyż Kawalerski Orderu odrodzenia Polski, Medal Komisji Edukacji Narodowej, złotą odznakę „Zasłużony Pracownik Morza” oraz medal pamiątkowy Za zasługi dla rozwoju PIHM.

Był żonaty z Marią Danutą z domu Gawryś, mieli dwie córki Barbarę i Ewę.

Zmarł 26 grudnia 1978 roku i został pochowany na cmentarzu komunalnym w Sopocie.