LAZUR Piotr
LAZUR Piotr urodzony 5 sierpnia 1932 roku w Partyni gm. Radomyśl Wielki, syn Marcina i Wiktorii. Do Szkoły Powszechnej uczęszczał w Partyni, kończąc siódmą klasę w Podborzu gm. Radomyślu Wielkim.
Pracę rozpoczął w Gminnej Spółdzielni „Samopomoc Chłopska” w Radomyślu Wielkim od dnia 15 października 1946 roku, stopniowo awansując od 16 lipca 1953 r. na stanowiska specjalisty do spraw produkcji i księgowego technicznego piekarni. W tym czasie kończy kurs referenta finansowego GS w Krasiczynie i otrzymuje stanowisko referenta finansowego, w tym czasie jest dwukrotnie sprawdzany pod kątem niekaralności przez Ministerstwo Sprawiedliwości. Pracując jednocześnie uczy się w Technikum Ekonomicznym w Rzeszowie, uzyskując dyplom „technik ekonomista” W roku 1966 otrzymuje stanowisko st. planista finansowy – z-ca Gł. Księgowego. Kończy kolejny kurs z zakresu ustawodawstwa pracy w grudniu 1969 r. w Szkole Inspekcji Pracy we Wrocławiu. W roku 1970 kończy kolejny kurs kandydatów na głównych księgowych w Ośrodku Szkolenia Kadr w Bocheńcu, pow. Jędrzejów i w październiku 1970 roku zostaje mianowany Głównym Księgowym Gminnej Spółdzielni „Samopomoc Chłopska” w Radomyślu Wielkim.
Kończy kolejne kursy: dla kadry kierowniczej z zakresu BHP III stopnia w listopadzie 1974 r. w Szymbarku, kurs dla członków komisji pożarowo-technicznej w Tarnowie w maju 1976, Kurs zaoczny organizacji i kierownictwa dla kadry kierowniczej spółdzielni w kwietniu 1976 w Warszawie, kurs dla członków Komisji Pożarowo-technicznych w marcu 1978 w Dębicy.
W roku 1978 kieruje całością usług dla ludności obejmujący: Ośrodek Nowoczesna Gospodyni, zakład szklarski, zakład fryzjerski, zakład krawiecki, zakład naprawy radia i telewizji, zakład ślusarsko-kowalski i zakład stolarski.
W 1981 ze względu na stan zdrowia przechodzi na wcześniejszą emeryturę, jednak po dwóch latach w październiku 1983 powraca do pracy pracując na ½ etatu. W 1987 roku ukończył kurs z zakresu bezpieczeństwa pracy i ergonomii dla pracowników gminnych spółdzielni, magazynowania i finansowych. W dniu 31 lipca 1990 roku przeszedł całkowicie na emeryturę.
Starał się przez cały okres pracy podnosić swoje kwalifikacje, odznaczał się ogromną wiedzą fachową, sumiennością i dokładnością, wśród otoczenia był człowiekiem spokojnym i kulturalnym. Był żonaty z Albiną, posiadali trójkę dzieci.
Posiadał odznaczenia: Medal 10-lecia PRL i złoty Krzyż Zasługi.
Zmarł w dniu 5 sierpnia 1992 roku, pochowany został na cmentarzu parafialnym w Radomyślu Wielkim.