KOSTÓRKIEWICZ Piotr Paweł

KOSTÓRKIEWICZ Piotr Paweł, urodzony w 1858 roku w Rudzie, gm. Radomyśl (Wielki), syn Ludwika Konstantego i Antoniny Niedbała. Ziemianin, właściciel dworu i dużego majątku w Rudzie Dolnej liczącego ok. 140 ha.

W Radomyślu na zgliszczach spalonego drewnianego dworu w roku 1900 wybudował naprzeciw kościoła stylowy dworek (przy ul Tarnowskiej, obecnie Piłsudskiego), który zachował się do dnia dzisiejszego. Wykonany z cegły z wysokim, dużym portalem zakończonym pięcioma wieżyczkami i ozdobnym kartuszem z inicjałami PAK (Piotr, Aniela, Kostórkiewicz). Mieszkał w nim w latach 1900 do 1917. Był również właścicielem dużego piętrowego budynku z zabudowaniami gospodarczymi, który w 1914 roku wynajął Sąd Powiatowy w Radomyślu Wielkim na własne potrzeby.

Wzbogacił się na handlu końmi i żywcem do Wiednia. Podobnie jak jego ojciec był hojnym sponsorem i darczyńcą. Rodzina Kostórkiewiczów była również inicjatorem wraz z miejscową ludnością i ks. Stanisławem Augustyniakiem, budowy w latach 1870-73 kościółka dziękczynnego na Wólce Plebańskiej (obecnie Radomyśl), za ustanie groźnej epidemii cholery, która zbierała bogate żniwo w okolicznych wioskach

Był pierwszym prezesem Towarzystwa Gimnastycznego „Sokół” w Radomyślu Wielkim w latach 1908-1925, on żegnał ochotników z Radomyśla którzy w sierpniu 1914 roku szli do Legionów słowami aby „mężnie szli w bój śladami swych przodków, a czyn ich będzie wpisany złotymi zgłoskami w kronikach miasta Gniazda Sokolego”. Był osobą szanowaną i poważaną w kręgach mieszczaństwa.

Żonaty z Anielą z domu Grzybczyk urodzoną w 1868 r., córką Józefa i Agnieszki Świątek. Z tego związku urodziły się dzieci: Zofia Antonina (26.03.1888), Eugenia Agnieszka Elżbieta (24.10.1889),Tadeusz Ludwik Melchior (1891), Janina (2.12.1891), Andrzej Antoni (3.08.1893), Stanisława (7.01.1895).Henryk (22.01.1906).

Zmarł w roku 1951 i został pochowany na I-szym cmentarzu w Radomyślu Wielkim.