KOKOSZKA Wojciech

KOKOSZKA Wojciech, urodzony 12 maja 1890 roku w Zdziarcu gm. Radomyśl Wielki, syn Jana i Agaty z domu Popera. Miał trzech braci: Józefa, Aleksandra, (ojca znanego w naszym środowisku dr med. Józefa Kokoszki) i Władysława oraz dwie siostry Marię i Bronisławę.

18 września 1914 roku wstąpił do Legionów, służył m.in. w 4 i 6 pułku piechoty, które tworzyły III Brygadę, 4 pp. W lipcu 1915 roku został wysłany na front, chrzest bojowy przeszedł pod Jastkowem na Lubelszczyźnie, następnie walczył pod Kostiuchnówką na Wołyniu, gdzie również walczył 6 pp. Bitwa ta, uważana jest za największą, w której udział Legiony Polskie. Po kryzysie przysięgowym w drugiej połowie 1917 roku oba pułki zostały rozwiązane, a większość żołnierzy została internowana lub wcielona do nowoutworzonego Polskiego Korpusu Posiłkowego (II Brygada Legionów pod dowództwem płk. J. Hallera). Po wydarzeniach pod Rarańczą w dniach 15 – 16 lutego 1918 r. został internowany w obozie Talaborfalva. Według wspomnień rodzinnych walczył też na froncie włoskim, gdzie nabawił się choroby, jak również poznał komendanta Józefa Piłsudskiego, pomagał mu kilkakrotnie wsiąść na jego ulubioną klacz „Kasztankę”, a po wojnie pomógł mu uzyskać rentę wojenną. Podobno miał dwa odznaczenia wojskowe.

Po wojnie został zwolniony do rezerwy i powrócił do domu. Tu ożenił się z Weroniką i zamieszkał w małym domku na tzw. Ługu w Żarówce. Mieli pięciu synów: Mariana, Czesława, Bronisława, Józefa i Władysława (Stanisława). Po dużych zniszczeniach spowodowanych działaniami II wojny światowej, przy małej ilości piaszczystej ziemi często brakowało chleba szczególnie na przednówku. Wówczas zdecydował się na przeniesienie wraz z rodziną na tzw. „Ziemie odzyskane” w okolice Złotego Stoku miejscowość Płonica, tam zmarł 1 marca 1961 roku, spoczął na cmentarzu parafialnym w rodzinnym grobowcu.