KOKOSZKA Józef dr med.

KOKOSZKA Józef, dr med., urodzony 1 lutego 1928 r. w Zdziarcu gm. Radomyśl Wielki, syn Aleksandra i Marii z domu Cygan. Szkołę powszechną rozpoczyna w Zdziarcu, kończąc w Radomyślu podczas okupacji hitlerowskiej. W kwietniu 1943 r., jako 15-letni chłopiec zostaje przyjęty do tajnej organizacji, oddziału powstałego w Zdziarcu, którego dowódcą był działacz „wiciowy” Władysław Baran, zostaje przeszkolony i składa przed nim przysięgę. Jego praca polegała na przewożeniu korespondencji do dowódcy gminnego BCH Józefa Kułagi lub Wawrzyńca Frankowicza mieszkającego w Janowcu. W lipcu 1943 r. zostaje skierowany na przeszkolenie z zakresu udzielania pierwszej pomocy chorym i rannym żołnierzom do apteki swojego stryja mgra Józefa Kokoszki w Jordanowie. Wracając do domu przywoził pudło leków, pudełek z maścią, środki opatrunkowe, wodę utlenioną, jodynę itp. Służbę tą pełnił do czasu wkroczenia na nasze tereny Armii Czerwonej tj. do 22 sierpnia 1944 r. Po rozpoczęciu ofensywy 17 stycznia 1945 r. przez Armię I Frontu Ukraińskiego i przesunięciu działań wojennych na zachód, w lutym wyjeżdża do Jordanowa i zamieszkuje u brata ojca Władysława Kokoszki. Tam rozpoczyna naukę w Liceum Ogólnokształcącym, które kończy maturą w 1949 r., następnie zdaje egzamin wstępny i zostaje przyjęty na Wydział Lekarski Uniwersytetu Jagiellońskiego w Krakowie. Studia na tym wydziale i absolutorium uzyskuje w maju 1954, a dyplom lekarza medycyny w październiku tegoż roku. W czasie studiów uczęszcza na ćwiczenia i zajęcia wojskowe, odbywa ćwiczenia poligonowe, składa przysięgę i otrzymuje promocję na podporucznika WP.

Z dniem 15 grudnia 1954 r. otrzymuje etat asystenta na Oddziale Ginekologiczno-Położniczym Państwowego Szpitala Klinicznego w Krakowie. W październiku 1957 r. uzyskuje I stopień specjalizacji. W listopadzie 1957 r. zostaje powołany do wojska, służbę wojskową odbywa w 103 Szpitalu Garnizonowym Wojewódzkiego Okręgu Wojskowego w Olsztynie, początkowo pełniąc funkcję starszego asystenta, a po 8 miesiącach otrzymuje nominację ordynatora na Oddziale Ginekologiczno-Położniczym pełniąc ją do listopada 1959 r., kiedy to, na własną prośbę zostaje zwolniony otrzymując w tym czasie awans na stopień kapitana.

Z dniem 2 stycznia 1960 r. wraca do Krakowa, do poprzedniej pracy i pełnione stanowisko, rozpoczyna intensywną pracę naukową, dużo publikuje, uzyskuje II stopień specjalizacji, pisze pracę doktorską, którą broni 22 kwietnia 1972 r., uzyskując tytuł doktora nauk medycznych.

W październiku 1963 r. na skutek reorganizacji Klinik Ginekologiczno-Położniczych AM oraz oddziałów ginekologicznych i położniczych w Krakowie, zostaje przeniesiony wraz z całym zespołem do Specjalistycznego Szpitala im. G. Narutowicza, otrzymując nominację zastępcy ordynatora na Oddziale Ginekologiczno-Położniczym pełniąc to stanowisko do 1982 r., kiedy to wygrywa konkurs i zostaje ordynatorem tego oddziału, do czasu zakończenia swojej pracy zawodowej tj. do grudnia 1994 r.

W tym czasie uzyskuje uprawnienia kombatanckie za udział w walkach BCH. W 1965 r. zostaje mianowany na stopień wojskowy majora, a w 2003 r. stopień podpułkownika. Pisze szereg prac naukowych z zakresu ginekologii i położnictwa zamieszczanych w „Polskim Tygodniku Lekarskim”, „Ginekologii Polskiej” i innych. Cieszy się wielkim autorytetem wśród pacjentek, szanowany i ceniony przez Dyrekcję Szpitala i Władze Krakowa. Jako długoletni i zasłużony ordynator Szpitala Specjalistycznego im. G. Narutowicza zostaje odznaczony Złotą odznaką „Za wzorową pracę w służbie zdrowia” (1973), oraz resortowymi: Złotą odznaką „Za Zasługi dla Ziemi Krakowskiej” (1978), i Złotą odznaką „Za Pracę Społeczną dla Miasta Krakowa” (1983),.

Z odznaczeń państwowych i wyróżnień posiada: „Brązowy Krzyż Zasługi” (1975), „Złoty Krzyż Zasługi” (1979), „Medal 40-lecia Polski Ludowej” (1984), złotą Odznaką im. Janka Krasickiego (1986), Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski (1986), Krzyżem Batalionów Chłopskich (1995), Krzyżem Zasługi Związku Kombatantów RP i BWP (2000), Patent Weterana Walk o Wolność i Niepodległość Ojczyzny (2003) oraz Krzyż Czynu Frontowego 1 i 2 Armii Wojska Polskiego 1943 – 1945 (2013).

Obecnie przebywa na emeryturze, uprawia sport pływacki i spacery, a zimą narty. Dużo udziela się społecznie, jest członkiem szeregu stowarzyszeń i towarzystw naukowych i historycznych. Ziemia Radomyska (jak pisze) jest mu bardzo bliska i dlatego z wielką przyjemnością odwiedza znajomych i rodzinne strony.