KATOLICKIE STOWARZYSZENIE MŁODZIEŻY ŻEŃSKIEJ

KATOLICKIE STOWARZYSZENIE MŁODZIEŻY ŻEŃSKIEJ (KSMŻ) w Radomyślu Wielkim, powstało na przełomie lat 1920-30 za staraniem proboszcza ks. Jana Curyłły, funkcję wikarego sprawował wówczas ks. Karol Świętoń i zaraz Stanisław Kaczmarczyk. Liczyło od 16 do 20 osób. Posiadało swój sztandar z białym orłem w koronie i szarfami z nazwą stowarzyszenia.

Pierwszą prezeską stowarzyszenia była Zofia Cichoń, a następnie Antonina Wolińska. Świetlica organizacji mieściła się w budynku Sióstr Służebniczek, które prowadziły ochronkę przy ul. Tarnowskiej, wówczas Piernackiego, tam odbywały się spotkania organizacyjne, kursy kroju i szycia, gotowania i występy pantomimy. Największy okres świetności przypada na czas, kiedy wikariuszem był ks. Stanisław Kaczmarczyk, zamordowany później w czasie wojny przez Niemców w Oświęcimiu. Wówczas organizacja liczyła 50 druhen, w drużynie obowiązywała musztra wojskowa i system alarmowy oraz była całkowicie umundurowana. Umundurowanie druhen stanowiła biała bluza z długim rękawem, granatowa spódniczka, mały granatowy kapelusz z niewielkim rondem oraz krawat granatowy, na którym był umieszczony znaczek KSMŻ, taki sam znaczek umieszczony był na przodzie kapelusza. W takim umundurowaniu organizacja brała udział w poświęceniu sztandaru KSMM w dniu 3 września 1935 roku.

Druhny brały udział w organizowanych przez Towarzystwo Gimnastyczne „Sokół” występach artystycznych, wystawianych sztukach teatralnych czy chóru Echo, założonym w roku 1936 przez ks. katechetę Kazimierza Muchę.

Stowarzyszenie KSMŻ działało do wybuchu wojny, po jej zakończeniu władze komunistyczne odmówiły ponownej rejestracji, utworzono w jego miejsce Żywy Różaniec Dziewcząt (ŻRD).

ŻRD i KSMM zaprzestało swojej działalności 7 lutego 1953 r. w związku z represjami władz komunistycznych skierowanymi przeciwko wszelkiej działalności katolickich stowarzyszeń społecznych.