KALITA Maria Antonina
KALITA Maria Antonina urodziła się 10 lipca 1893 roku w Radomyślu (Wielkim), córka Piotra i Marianny z domu Wolińska.
Do szkoły ludowej uczęszczała w Radomyślu, następnie do 10 kl. chodziła w Krakowie i Rzeszowie. Później była Szkoła Prywatne Seminarium Żeńskie im. św. Scholastyki w Rzeszowie, które ukończyła z wynikiem bardzo dobrym i celującym. Egzamin dojrzałości zdawała przed Państwową Komisją Egzaminacyjną w Państwowym Seminarium Nauczycielskim Męskim w Rzeszowie dnia 19 października 1915 roku, jako eksternistka. Egzamin kwalifikacyjny złożyła przed Państwową Komisją Egzaminacyjną w Rzeszowie, 23 lutego 1920 roku. Jakiś czas od roku 1920 mieszkała w Krakowie, gdzie ukończyła Kurs gimnastyki gier i zabaw, organizowany dla nauczycieli szkół krakowskich przez Amerykańskie Stowarzyszenie Y.M.C.A w Krakowie w latach 1920/1921.
Do pracy została skierowanie przez C.K Radę szkolną w Rzeszowie na tymczasową nauczycielkę I klasy szkoły ludowej w Stobiernej od 1 lutego 1917 roku. Następnie uczyła w szkole ludowej pospolitej w Staromieściu pow. Rzeszów, a od 1 kwietnia 1918 r. w szkole powszechnej w Boguchwale.
W latach 1923-24 uczestniczyła w Kursie wychowania fizycznego organizowanym dla nauczycieli w studium wychowania fizycznego przy Uniwersytecie Jana Kazimierza we Lwowie. Zdając egzaminy otrzymała świadectwa z zakresu: historia gimnastyki, psychologii, fizjologii, higieny i anatomii.
Od 1 stycznia 1927 została stałą nauczycielką publicznych szkół powszechnych, pracując w 7–klasowej publicznej szkole powszechnej im. św. Scholastyki w Rzeszowie. W roku 1932 kończy kolejny kurs Informacyjny Wychowania Fizycznego w Rzeszowie.
Od 1 października 1931 roku podejmuje pracę nauczycielki w 6-klasowej szkole powszechnej im. Seweryny Duchińskiej w Rzeszowie.
W czasie okupacji została przeniesiona 1 marca 1943 do Staromieścia, gdzie przebywała do 1 września 1943. Następnie została skierowana do wsi Ruda okręg Dębica (obecnie gm. Radomyśl W.), a później 1 grudnia 1943 do Radomyśla Wielkiego, gdzie uczyła do momentu przejścia na emeryturę.
W 1928 roku zostaje odznaczona Medalem Dziesięciolecia Odzyskanej Niepodległości. W dniu 2 maja 1938 roku nagrodzona zostaje Brązowym Medalem za Długoletnią Służbę, a 12 listopada 1938 roku, otrzymuje Srebrny Medal za Długoletnią Służbę.
Zmarła 15 stycznia 1973 roku, pochowana została na I-szym cmentarzu w Radomyślu Wielkim.