KALITA Jan Ignacy

KALITA JAN IGNACY urodzony 18 czerwca 1897 roku w Radomyślu (Wielkim), syn Piotra i Marii z domu Mulowskiej.

Szkołę ludową ukończył w Radomyślu, dalszą edukację rozpoczął w C.K. Gimnazjum w Mielcu, do którego można było się dostać po ukończeniu szkoły ludowej i zdaniu egzaminu wstępnego.

W gimnazjum nauka, podręczniki i obowiązkowe mundury były płatne, można było otrzymać stypendium za dobre wyniki. Przykładem tego jest Jan Kalita, który znalazł się na liście uczniów uzdolnionych. W sprawozdaniu Dyrekcyi C.K. Gimnazjum w Mielcu za rok szkolny 1912/1913, wymienia się go jako ucznia V klasy, który otrzymywał stypendium w wysokości 300 koron z Fundacji im. Józefa Trybulca. Józef Trybulec był doktorem praw, adwokatem, burmistrzem miasta Bochni i jego Honorowym Obywatelem. Urodzony w Radomyślu założył charytatywną fundację ustanowioną na podstawie ostatniej swojej woli w dniu 6 lipca 1898 roku, która została ogłoszona w Sądzie Powiatowym w Bochni. Zarząd tej fundacji należał do katolickiej gminy Radomyśla Wielkiego. Celem fundacji było wspieranie zdolnych uczniów szkół gimnazjalnych i realnych, rolniczych lub handlowych pochodzących z biednych rodzin. Pierwszeństwo służyło krewnym fundatora, dzieciom mieszczan z Radomyśla, wyznania chrześcijańskiego, a na koniec dzieciom chrześcijan mieszczan i rzemieślników w Bochni aż do ukończenia wymienionych szkół, a następnie szkół wyższych.

Po wybuchu I wojny światowej i przesiedleniu wraz ze swoją rodziną na Morawy, Jan Kalita kontynuował naukę w gimnazjum w Morawskiej Ostrawie, a od 1915 r. w C.K. Gimnazjum V w Krakowie. Jak wynika ze „Sprawozdania Dyrekcyi C.K. Gimnazyum V w Krakowie za rok szkolny 1915/16”, Jan Kalita złożył egzamin dojrzałości w terminie nadzwyczajnym i otrzymał świadectwo dojrzałości. Ten wcześniejszy, (wojenny) egzamin dojrzałości zdał w dniu 11 października 1915 r. wraz z pięcioma uczniami klasy VIII. Egzamin maturalny zdawali oni przed komisją pod przewodnictwem dyrektora Józefa Winkowskiego, działacza społecznego, członka C.K. Rady Szkolnej Krajowej, mianowanego w 1906 r. przez cesarza Franciszka Józefa I na stanowisko dyrektora założonego wówczas Gimnazjum z jęz. wykładowym polskim.  Dyrekcja szkoły poszła im na rękę skoro we wrześniu rozpoczęli rok szkolny, a już w październiku zdawali egzamin dojrzałości. Zdanie matury uprawniało bowiem do odbycia wojskowej służby jednorocznej. Zgłoszenie się do służby w charakterze jednorocznego ochotnika dawało wiele możliwości, w tym m.in. prawo do krótszej służby (1 rok zamiast trzy lata), która mogła być przedłużona tylko za zgodą ochotnika, wybór rodzaju broni, miejsca służby, a także stanowiło szansę szybkiego uzyskania awansu w wojsku, ponieważ roczna służba zakończona była egzaminem na stopień podoficerski. Z tych względów chętnych do takiej służby nie brakowało.

Po zdaniu matury uczniowie przystąpili do spowiedzi, przyjęli Komunię św. i w dniu 19 października wraz z gronem nauczycielskim uczestniczyli w uroczystym wbijaniu gwoździ do Kolumny Legionów.

Do służby wojskowej został powołany podczas I wojny światowej na początku 1916 r. Służbę wojskową odbywał w Oddziale Jednorocznych VIII Kompanii 40 Pułku Piechoty. Z tej wojny nigdy już do domu nie wrócił. Nie zachowała się żadna informacja o miejscu, gdzie poległ, ani o okolicznościach, w jakich stracił życie. Ostatnią wiadomość z frontu do rodziców
w Radomyślu wysłał 25 lutego 1916 r. z Sambora.