JAROSZ Tadeusz Błażej
JAROSZ Tadeusz Błażej ps. „Słupiec”, urodzony 20 września 1905 r. w Radomyślu Wielkim, syn Antoniego i Antoniny. W Radomyślu ukończył Szkołę Powszechną pomagając ojcu w warsztacie masarskim. W wieku 21 lat został powołany do służby wojskowej, służył w Podhalańskim Pułku Piechoty w Sanoku w jednostce łączności. Po powrocie z wojska w roku 1928 dalej razem z ojcem prowadzili zakład masarski, ich wyroby były znane w okolicy, a w Radomyślu uchodziły za najlepsze. W miarę zdobywania doświadczenia, Tadeusz uzyskał Dyplom mistrza masarskiego prawdopodobnie w Chodorowie.
W roku 1937 ożenił się z 19-letnią Zofią Trybulec, z tego związku urodziło się 6-cioro dzieci, mieszkali w Radomyślu. Tadeusz działał w różnych organizacjach m.in. Towarzystwie Gimnastycznym „Sokół”, Katolickim Stowarzyszeniu Młodzieży Męskiej i Związku Rezerwistów Wojska Polskiego. Był szanowanym i poważanym działaczem w radomyskim środowisku.
Gdy wybuchła II wojna światowa działał w Związku Walki Zbrojnej (ZWZ, później Armia Krajowa), którego komendantem był Marian Ziętkiewicz. Przyjął pseudonim „Słupiec”. Wraz kilkoma kolegami ukryli dzwony kościelne chroniąc je przed wywiezieniem przez Niemców. Po wojnie pracował w Starostwie Powiatowym w Mielcu, na stanowisku referenta, później w Radomyślu był członkiem zarządu Gminnej Kasy Spółdzielczej, a od 1955 był jej przewodniczącym. Pracował na różnych stanowiskach w Gminnej Spółdzielni, prowadził nawet sklep chemiczno-żelazny, jednak nie przestawał wyrabiać wspaniałe wędliny, wychowując kilku następców, z czego Radomyśl słynie do dnia dzisiejszego. Był członkiem Stronnictwa Demokratycznego i radnym Miejskiej Radu Narodowej powołany, jako delegat S.D. dnia 3 września 1947 roku.
Razem z żoną Zofią tworzyli dobraną parę, ona udzielała się w działalności kółka teatralnego, wyreżyserowała kilka sztuk m.in. ‘‘Dzieje grzechu” Żeromskiego. Po wojnie działała w PCK, została powołana do zarządu Koła napisała sztukę teatralną „Przodownica zdrowia”, za którą zastała zaproszona do Warszawy do Redakcji tygodnika „Zdrowie” w 1950 roku. Jej pasją było malarstwo, pozostawiła po sobie szereg akwarel z kwiatami i pejzażami. Była działaczką Komitetu Miejskiego Stronnictwa Demokratycznego w Radomyślu i delegatką na Zjazd Delegatów w 1988 roku. Pracowała dużo społecznie w Gminnej Spółdzielni, była członkiem Rady Nadzorczej i przewodniczącą Koła Kobiet.
Przeżyli razem 33 lata, byli małżeństwem bardzo udanym, często stawianym za wzór. Tadeusz zmarł 24 sierpnia 1970 roku, Zofia 21 grudnia 1992 roku, oboje pochowani zastali w rodzinnym grobowcu na cmentarzu parafialnym w Radomyślu Wielkim.