JAROSZ Piotr

JAROSZ Piotr urodzony 11 grudnia 1913 r. w Radomyślu Wielkim, syn Jana i Marii z domu Kopecka. Do Szkoły Powszechnej 7-klasowej uczęszczał w Radomyślu Wielkim, której kierownikiem był Stanisław Kamuda, nauczycielami wówczas byli Julia Masalska, Maria Kalita, Maria Mulowska, następnie uczęszczał do 3-letniej Szkoły Przemysłowej w Radomyślu Wielkim, gdzie uczyło się różnych praktycznych przedmiotów np. księgowości, rachunków, kaligrafii i przedmiotów zawodowych. Dzieciństwo spędził w Radomyślu, dom rodzinny znajdował się przy ul. Targowej, wspominał młodzieńcze lata i zabawy z kolegami Ignacym Jeżem, (ojciec Ignaca Jan, pracował od 1913 roku, jako kanclerz sądowy w Sądzie Powiatowym w Radomyślu Wielkim), Bronisławem Kalitą i Ignacym Witkowskim.

Przed wojną działał w Towarzystwie Gimnastycznym „Sokół”, w czasie wojny jego jednostka została okrążona przez Niemców w rejonie Bugu, zdołał uciec i wrócił do domu. Po wojnie miał kłopoty z UB za posiadanie cukru, gwoździ i mydła, za to był przetrzymywany przez Milicję i przesłuchiwany przez UB, sądzony w Mielcu, jednak umiał się z wszystkiego wytłumaczyć i wrócił do domu.

Interesował się życiem społecznym w Radomyślu, uczestniczył w różnych uroczystościach państwowych i kościelnych. W życiu prywatnym prowadził drobny handel i zajmował się wyrobem dobrych wędlin na potrzeby swoje i sąsiadów. Jego pojazdem był rower, wszędzie jeździł rowerem, mając przeszło 95 lat narzekał, że ma kłopoty wyjechać w Zgórsku pod górkę, co wszyscy przyjmowali z uśmiechem.

Do końca życia był rozmowny i pogodny, do końca miał dobrą pamięć i był sprawny umysłowo. Był jednym z niewielu mieszkańców gminy, który dożył 100 lat.

Zmarł 15 września 2013 roku, żegnany przez liczne społeczeństwo Radomyśla, spoczął na miejscowym cmentarzu parafialnym.