JAROSZ Czesław
JAROSZ Czesław urodzony 17 kwietnia 1922 r. w Radomyślu Wielkim, syn Antoniego i Antoniny. Szkołę powszechną ukończył w Radomyślu, gimnazjum rozpoczął w Tarnowie. Po ukończeniu przez niego I klasy wybuchła wojna, musiał, więc przerwać naukę. Na początku września 1939 roku wyjechał do Łańcuta, do rodziny Dąbrowskich, gdzie szwagier Józef Dąbrowski był sędzią. Kiedy sędziowie wraz z innymi uciekinierami ewakuowali się na wschód do Chodorowa, Czesław pojechał wraz z nimi. Po drodze spotkał braci, którzy również zdążali na wschód. W Chodorowie Czesław zapisał się do II klasy gimnazjum, ale w październiku wszyscy podjęli decyzję o powrocie do Radomyśla. Tutaj pomagał ojcu i braciom w warsztacie masarskim. Złożył przysięgę i wstąpił do Związku Walki Zbrojnej (późniejszego AK), gdzie komendantem był Marian Ziętkiewicz. Gdy na naszym terenie zakończyła się wojna, w roku szkolnym 1944/45 rozpoczął naukę w mieleckim gimnazjum. W 1945 dostał powołanie do wojska, w koszarach zachorował na szkarlatynę i tym sposobem uniknął wyjazdu na kończącą się wojnę. W 1946 wyjechał do Wrocławia do Szkoły Podoficerskiej. Ponieważ nie odbył zasadniczej służby wojskowej, został wcielony do Powszechnej Organizacji „Służba Polsce” i jako komendant brygady pracował w różnych miejscach, m.in. w Skarżysku. Tam poznał swoją przyszłą żonę Antoninę Pudłowską. Wzięli ślub w 1952 roku, a w 1956 przenieśli się do Kielc, gdzie Czesław pracował w Wojewódzkim Sztabie Wojskowym. Później został komendantem Rejonowej Komendy Uzupełnień WP, gdzie przepracował do emerytury do 1975 roku. Na emeryturze do 1984 r., pracował w Wojewódzkim Inspektoracie Obrony Cywilnej. W stan spoczynku przeszedł w stopniu pułkownika Wojska Polskiego.
Był człowiekiem wesołym i towarzyskim. Jako młody chłopiec nauczył się grać na fisharmonii i akordeonie, grał w szkole, gimnazjum i kościele, w wojsku i na spotkaniach towarzyskich. Do końca zachował sprawny umysł, interesował się polityką, sprawami społecznymi. Był bardzo związany z całą rodziną, często wracał wspomnieniami do swych lat młodzieńczych spędzonych w Radomyślu.
Posiadał wiele dyplomów, medali i odznaczeń. Zmarł 20 września 2008 roku, pochowany na cmentarzu w Kielcach.