JAROSZ Andrzej

JAROSZ Andrzej, potocznie zwanym Jędrek, urodzony 29 listopada 1902 roku w Radomyślu (Wielkim), syn Antoniego i Antoniny z domu Jarosz. Szkołę powszechną ukończył w Radomyślu, od najmłodszych lat pomagał z bratem Tadeuszem ojcu przy prowadzeniu zakładu masarskiego. Sam uzyskał Kartę rzemieślniczą na prowadzenie rzemiosła rzeźniczo-masarskiego w lipcu 1931 roku. Odnowienie karty otrzymał także podczas wojny w marcu 1942 roku od Starosty powiatowego w Mielcu. Po oswobodzeniu Radomyśla z Niemców, ponownie złożył wniosek w dniu 19 marca 1945 roku i otrzymał kartę na prowadzenie zakładu rzeźniczo – wędliniarskiego. Wyroby firmy Jaroszów były znane w mieście i okolicy z wysokiej jakości i dobrego smaku.

Po wojnie pracował jako mistrz, kierownik masarni w Gminnej Spółdzielni „Samopomoc Chłopska” w Radomyślu Wielkim. Ożenił się z posażną panną Heleną Rusinowską ur. 1915 r. i zamieszkali w domu żony przy ul. Mieleckiej, obecnie Firleja.

Po śmierci ojca Antoniego, rodzina przeniosła się do domu przy ul. Świerczewskiego, obecnie Piłsudskiego i tam mieszkali do śmierci Andrzeja. W latach 1960-tych pracował jeszcze w Magazynie meblowym w Partyni. Mieli trójkę dzieci: Antoninę (1936- ), Zbigniewa (1938-2008) i Stanisława (1949-2007), żona Helena po jego śmierci powróciła do rodzinnego domu na Firleja.

Andrzej Jarosz był szanowanym obywatelem miasta, spokojnym i statecznym. Zmarł 20 lutego 1987 roku, pochowany został przy swojej żonie Helenie na cmentarzu parafialnym w Radomyślu Wielkim.