JAJKIEWICZ Tadeusz

JAJKIEWICZ Tadeusz ps. „Storczyk” i „Ciechan”, urodzony 13 września 1913 roku w Radomyślu Wielkim, syn Stanisława i Zofii domu Bajorek.

Po ukończeniu Szkoły Powszechnej został słuchaczem Szkoły Policyjnej w Mostach Wielkich (woj. lwowskie), którą ukończył w roku 1939. Otrzymał skierowanie do pracy na terenie Śląska, jednak na placówkę nie dojechał, wybuchła wojna. Zawrócił do domu, nie ujawnił się, z obawy wcielenia do Policji Granatowej.

Od początku włączył się do walki z okupantem. Początkowo w Związku Walki Zbrojnej później w AK. Pełnił funkcję dowódcy drużyny a gdy w 1942 powołano w Rudzie gm. Radomyśl Obwodową Komendę AK, objął dowództwo plutonu operacyjnego. Brał udział w akcji Burza, akcji w Czarnym Lesie i bezkrwawym rozbrojeniu Policji granatowej w Radomyślu w lipcu 1944 roku. Poszukiwany przez Niemców, a później przez UB, jako człowiek z lasu, który nie popierał Władzy Ludowej. Następnie dla uniknięcia konsekwencji za działalność w AK, przez pół roku pracował w MO w Mielcu, jako stróż nocny.

Po wojnie rozpoczął prace w sektorze spółdzielczym i prywatnym, jako ajent oraz kupiec, aby utrzymać rodzinę, Stworzyli 3 osobową spółkę prowadząc działalność handel żywcem. Jednak ciągle był śledzony i sprawdzany przez UB, do czasów W. Gomułki musiał się meldować na Policji. Długoletnia choroba przerwała jego plany życiowe i rodzinne. W swoim środowisku został zapamiętany, jako człowiek prawy i uczciwy.

Nagrodzony przez Radę Państwa „Medalem Zwycięstwa i Wolności” (1975). Wnioskowany Krzyż Kawalerski z dnia 15 grudnia 1984 roku i inne odznaczenia nie zdążył odebrać.

Zmarł 3 czerwca 1987 roku, pochowany został na cmentarzu parafialnym w Radomyślu Wielkim.