GLATZ Jerzy ks.

GLATZ Jerzy ks., urodził się 22 maja 1813 roku w Podolińcu (miasteczko na Słowacji), w rodzinie mieszczańskiej, syn Jana i Marianny. Szkołę powszechną i gimnazjum ukończył w rodzinnej miejscowości, filozofię studiował w Eger i Rożnawie, teologię w Rożnawie, Lwowie i Tarnowie. W Tarnowie przyjął święcenia kapłańskie 2 lutego 1838 roku z rąk bpa Franciszka Zachariasiewicza.

Posługę kapłańską, jako wikary pełnił od 5 marca 1840 roku w Dąbrowie Tarnowskiej, w 1840 w Straszęcinie, w 1841 w Radgoszczy, w 1842 w Zgórsku gm. Radomyśl (Wielki), kościele p.w. św. Mikołaja Bpa, gdzie proboszczem był ks. Józef Bieniaga. Od 1843 w Dębnie, od 14 lipca 1845 w Andrychowie, od 1 września 1847 w Wadowicach, od 1 stycznia 1948 w Tuchowie, od 4 lipca 1849 w Kolbuszowej, w 1852 w Straszęcinie, w 1853 w Lubczy, od 1 sierpnia 1859 w Czchowie. Od 28 grudnia 1861 roku był administratorem w Tylmanowej, od 22 lutego 1862 wikarym w Żegocinie, od 10 lipca 1865 w Rzezawie, od 21 kwietnia 1866 w Dobczycach, od 18 lutego 1873 wikarym eksponowanym w Izdebniku.

Tutaj zakończyła się jego długa wędrówka po różnych parafiach, zmarł 11 września 1895 roku i został pochowany na miejscowym cmentarzu w Izdebnikach. Pozostała po nim pamięć, jako o gorliwym kapłanie i dobrym katechecie.