FRANKOWICZ Wawrzyniec

FRANKOWICZ Wawrzyniec, ps. „Pług” syn Stanisława i Henrietty Szęszoł urodzony w 28 lipca 1905 roku w Żarówce gm. Radomyśl Wielki, zajmował się rolnictwem. Działał w ZMW „Wici” i Stronnictwie Ludowym, w którym przed wojną w Zarządzie Powiatowym pełnił funkcję sekretarza. Był człowiekiem niezwykle ambitnym i dynamicznym w działaniu, sprawy wsi były dla niego najistotniejszym celem. W czasie okupacji należał do „Trójki” politycznej ROCh-a w gminie Radomyśl Wielki. Działał w konspiracji, działacz Stronnictwa Ludowego. W czasie wojny 12 marca 1942 r. w domu Piotra Kołodzieja ps. „Piast” w Rudzie powołano komendę BCh, w której pełnił funkcję z-cy komendanta BCh na obwód mielecki Jana Błachowicza ps. „Kropidło”, posiadał stopień porucznika. Po zakończeniu wojny działał czynnie w PSL-u, jako członek zarządu powiatowego prześladowany przez UB. Mieszkał w Janowcu, po zdelegalizowaniu PSL chcąc uniknąć represji ze strony władz PRL-u za swoją działalność, wyprowadził się do Ząbkowic Śląskich. Jednak i tam dosiągnęły go represje przez prowokację jednego z rodaków z Dulczy Małej, któremu kazano podrzucić karabin, aby go skompromitować jako działacza PSL. Wyrokiem sądu skazany za posiadanie broni oraz nieoficjalnie za działalność w PSL otrzymał wyrok 12 lat więzienia, jednak po 6 latach wyszedł na wolność, powrócił w rodzinne strony i w roku 1967 ożenił się w Jastrząbce.

Zmarł w 1972 roku, został pochowany na cmentarzu parafialnym w Żarówce.