ENGEL Szmuel

ENGEL Szmuel pochodzenia żydowskiego urodzony w 1852 roku Radomyślu (Wielkim), rabin i gaon (geniusz, znakomitość) tytuł honorowy przyznawany rabinom dwóch akademii talmudycznych, autor dzieł talmudycznych. Uczeń cadyka Chaima Halberstama z Nowego Sącza. W wieku szesnastu lat ożenił się z córką wybitnego obywatela Biłgoraju z dystryktu lubelskiego. Następnie został mianowany rabinem Biłgoraju przy wsparciu znanego Gaona R 'Szneora Zalmana, autora „Tory dobroci” i przewodniczącego Beith Din (sądu religijnego) w Lublinie. Jego rabinat w Biłgoraju trwał siedem lat, aż został wydalony, jako cudzoziemiec i musiał opuścić miasto. Następnie został prezesem Beith Hadin w Dukli, a od roku 1886 został rabinem Radomyśla, gdzie stworzył liczący się ośrodek chasydyzmu, związany z Bełzem (tzw. Chasydzkim Rzymem), oddziałujący na Dębicę, Mielec i Połaniec. Długi jego pobyt w Radomyślu, zasłynął w historii Żydów. Cała jego istota skupiona była wokół jednego celu, jakim był wydobycie wielkości Tory i jej prawdziwego znaczenia w celu oświecenia młodych. Wybitni rabini z innych krajów przybyli, aby zasięgnąć jego rady i wygrzewać się w jego blasku. Jego porady były zawsze przyjęte jednogłośnie.

W roku 1917 przeniósł się do Koszyc na Słowację, gdzie objął stanowisko przewodniczącego Sądu Rabinackiego. Jego stanowisko w Radomyślu objął syn Chaim – ostatni rabin. Zamieszkał on wraz z rodziną w domu żydowskiej rodziny Taflów, na piętrze mieściło się mieszkanie rabina. Wraz z wybuchem wojny podjął decyzję o ucieczce na wschód, niestety wszelki ślad po nim zaginął”.

Zmarł w 19 lutego 1935 roku, jego wnuk Elchanan Halpern z Londynu, publikował jego dzieła od roku 1941, a w Jerozolimie w 1981 r. ukazała się pełna edycja jego prac.