DĄBROWSKI Stanisław

DĄBROWSKI Stanisław, urodzony 1 maja 1901 r. w Radomyślu Wielkim, syn Józefa i Karoliny z domu Kijowska. Przed wojną był komornikiem Sądu Grodzkiego w Radomyślu Wielkim i Żabnie. Od 1 lipca 1917 roku i w czasie wojny w latach 1943 – 1946, pracował, jako sekretarz sądowy w Sądzie Grodzkim w Radomyślu Wielkim. W czasie okupacji od 12 grudnia 1944 r., został mianowany burmistrzem miasta Radomyśla przez Przewodniczącego Wydziału Powiatowego w Mielcu, Władysława Starzyka (pismo z dnia 18.12.1944 r.), po czasowo pełniącym obowiązki burmistrzu Stefanie Wodiczko, mianowanym przez Starostę Powiatu, Jerzym Lubosie.

W dniu 26 czerwca 1945 roku w wyborach powszechnych ponownie wybrany na burmistrza przez aktyw miasta jako delegat Banku Spółdzielczego, pełniąc tą funkcję do 27 października 1946 roku. Z tym dniem składa rezygnację na skutek powołania na sekretarza sądowego do Sądu Grodzkiego w Żabnie.

Był pierwszym organistą w kościele, pomagał proboszczowi ks. Janie Curyłło w odbudowie kościoła zniszczonego podczas działań wojennych, był człowiekiem silnej wiary i praktykującym katolikiem. Był wielkim patriotą, obywatelem i ojcem, członkiem czynnym i aktywnym (przewodniczącym) w Towarzystwie Gimnastycznym „Sokół” w Radomyślu Wielkim, prezesem Kasy Stefczyka i członkiem PSL. Pomagał mieszkańcom Radomyśla i gminy w pisaniu podań, pism, próśb i listów. Był powszechnie znanym, szanowanym i cenionym doradcą w sprawach majątkowych.

Oprócz pracy zawodowej na własne potrzeby prowadził gospodarstwo domowe.

Wziął ślub z Małgorzatą Joanną z domu Groelle, urodzoną w 1904 r. w Czerminie (ówczesny Schoenanger). Z tego małżeństwa urodziła się czwórka dzieci: Barbara, Kazimiera, Stanisław i Maria.

Zmarł 9 grudnia 1971 r. i został pochowany na starym (pierwszym) cmentarzu parafialnym w Radomyślu Wielkim.