CICHOŃ Wawrzyniec
CICHOŃ Wawrzyniec urodzony 19 maja 1890 roku w Żarówce, syn Józefa i Teofili z domu Pryga. Gdy wybuchła I wojna światowa, służył w armii austriackiej w Rzeszowie, wybuch wojny zastał go w domu, gdy przyjechał na dwu tygodniowy urlop na żniwa.
W potyczce 15 sierpnia 1914 roku pod Lublinem jego pododdział dostał się do niewoli rosyjskiej i został wywieziony do zachodniej Syberii do Tomska. W niewoli przebywał 7 lat, wykonywał tam różne prace, między innymi praktykował u zegarmistrza, co później bardzo mu się przydało. Po latach drogą morską przez Szczecin powrócił do Żarówki, była to wiosna 1921 roku. Bardzo się zmienił, rodzice go nie poznali (było więcej takich przypadków), dopiero po posiłku, którym został ugoszczony, jako wędrowiec powiedział, kim jest.
W sierpniu 1921 roku ożenił się z Marią z domu Starzyk i zamieszkali w Żarówce. Mieli pięcioro dzieci: dwóch synów i trzy córki. Prowadził małe punkty handlowe specjalizując się w naprawie zegarów. W połowie lat 30-tych został sołtysem wsi Żarówka, urząd ten pełnił do roku 1940, kiedy zdał go wraz z uzbrojeniem i amunicją, którą mu podrzucono w nocy przez wystraszonych mieszkańców, po rozstrzelaniu w Janowcu rodziny Prygów za posiadanie broni. Obowiązki sołtysa przejął od niego Tomasz Czapiga.
W czerwcu 1945 roku wraz z innymi wyjechał z rodziną na Zachód do Płonicy koło Złotego Stoku, tam zmarł 18 września 1955 roku.