BARTOSZYŃSKI Kazimierz

BARTOSZYŃSKI Kazimierz, urodzony 9 lipca 1888 r. w Radomyślu Wielkim, syn Władysława i Bronisławy z domu Masłowska. Rodzice jego prowadzili w mieście aptekę, która mieściła się w kamienicy w Rynku (obecnie nr 6). Mając 11 lat umiera mu ojciec, matka samodzielnie prowadzi aptekę do 1902 roku, następnie zamyka na skutek powstałej konkurencji. Kazimierz kończy tutaj szkołę powszechną, na czas dalszej nauki zamieszkuje w Krakowie u wuja Mieczysława Masłowskiego, gdzie uczęszcza do Gimnazjum św. Anny, po skończeniu VI klasy w 1908 roku, zdaje egzamin aptekarski i dalej kończy Wydział Farmacji Uniwersytetu Jagiellońskiego w Krakowie w 1910 r., uzyskując tytuł magistra farmacji. W latach 1911 – 1913 odbywa służbę wojskową w armii austriackiej, awansując po jej odbyciu do stopnia podporucznika.

W czasie I wojny światowej z przydziałem do 37 pp. pracuje początkowo w Szpitalu Sanitarnym w Raguzie, a następnie jako aptekarz w Szpitalu Wojskowym w Cattarro w Dalmacji. Z dniem 1 sierpnia 1914 roku zostaje przeniesiony do Szpitala Twierdzy nr 1 i 2 w Cattarro, gdzie służył do marca 1916 r. Następnie trafia do Szpitala Twierdzy Kraków, później na krótko trafia do Szpitala Garnizonowego w Wiedniu, aby ponownie wrócić do Krakowa do Szpitala Garnizonowego nr 15, pracując jako kierownik apteki wojskowej. W maju 1917 roku zostaje awansowany na stopień porucznika aptekarza. Po odzyskaniu niepodległości w1918 r. od 1 stycznia 1919 r. dostaje przydział do Szpitala Garnizonowego w Tarnowie, pełniąc funkcję farmaceuty. W 1919 roku zostaje oddelegowany do składu Komisji Weryfikacyjnej w Departamencie Sanitarnym w Ministerstwie Spraw Wojskowych w Warszawie.. Uczestniczył w wojnie polsko-bolszewickiej w 1920 roku na stanowisku kierownika apteki kompanii sanitarnej 10 Dywizji Piechoty, po jej zakończeniu w marcu 1921 r. powraca do Tarnowa Z dniem 1 czerwca tego roku otrzymuje awans na kapitana WP i zostaje kierownikiem wojskowej apteki. Od maja pełni funkcję referenta zaopatrzenia w Szefostwie Sanitarnym DOK w Krakowie. Z dniem 1 lipca 1923 roku zostaje awansowany do stopnia majora aptekarstwa. Następnie przydzielony do 5 Szpitala Okręgowego w Krakowie jako kierownik apteki. W latach 1932-1934 służył w referacie Szefostwa Sanitarnego OK.-1, w Warszawie. W 1934 roku powierzono mu kierownictwo naukowe apteki w Centrum Wyszkolenia Sanitarnego w Warszawie, na stanowisku kierownika kursu aptekarstwa i apteki wojskowej. W 1935 roku awansuje do stopnia podpułkownika WP.

W 1939 roku zostaje zmobilizowany do jednostek sanitarnych Armii „Kraków”, ewakuuje się wraz z Centrum Wyszkolenia z Warszawy w kierunku wschodnim, gdzie zostaje wzięty do niewoli przez sowietów i osadzony w obozie specjalnym NKWD w Kozielsku. W kwietniu 1940 roku zostaje przewieziony do Katynia i tam zamordowany w bestialski sposób. Jego nazwisko znajduje się na liście wywozowej nr 015/2 poz. 57, ekshumowany w roku 1943 z dołu śmierci pod nr AM 0227 i pochowany w pierwszej mogile zbiorczej.

Był żonaty z Zofią z domu Bartnik, mieli troje dzieci: Marię, Bogusława i Andrzeja. Na cmentarzu w Radomyślu Wielkim leży jego ojciec Władysław Bartoszyński zmarły 10 kwietnia 1891 roku.

Za swoją nienaganną służbę wojskową został odznaczony Złotym Krzyżem Zasługi, Medalem pamiątkowym za Wojnę 1918-1921, Medalem 10-lecia Odzyskanej Niepodległości oraz austriackim Krzyżem Pamiątkowym 1912/13.

Decyzją Ministra Obrony Narodowej w listopadzie 2007 r. pośmiertnie awansowany został na stopień pułkownika (nr listy 96).

Jego nazwisko figuruje w Katedrze Polowej WP w Warszawie na wmurowanej tabliczce ze stopniem, na tablicy w Muzeum Katyńskim w Cytadeli w Warszawie i mieleckiej Ścianie Katyńskiej poświęconej Synom Ziemi Mieleckiej zamordowanym na wschodzie. W Radomyślu Wielkim w miejscu jego urodzenia dnia 13 kwietnia 2010 roku w 70-tą rocznicę zbrodni katyńskiej, posadzono „Dąb Pamięci” i tablicę poświęconą tragicznie zmarłemu płk. Kazimierzowi Bartoszyńskiemu.