SZKOŁA PODSTAWOWA w Dulczy Wielkiej

SZKOŁA PODSTAWOWA w Dulczy Wielkiej, wzmianki o pierwszej szkole w Dulczy Wielkiej wskazują rok 1870, inne 1878, a więc czasy zaboru austriackiego. Była to drewniana szkoła jednoklasowa wybudowana z materiału po dawnej karczmie żydowskiej. Z czasem rozbudowywana i przekształcana w dwu, trzy, cztero a później nawet w szkołę pięcioklasową. Klasa piąta była klasą dopełniającą, lekcje w niej odbywały się tylko w niedzielę. Jednym z pierwszych nauczycieli w szkole był Jan Zawiślak. Po odzyskaniu niepodległości przez Polskę w 1918 roku, szkoła już była powszechna i sześcioklasowa. Posiadała trzy klasy lekcyjne i mieszkanie dla kierownika, którym był Jan Leyko z żoną Bronisławą w latach 1928 do 1944, człowiek wielce zasłużony dla tego środowiska oraz nauczycielka Olga Grabowska, pochodząca ze wschodu. W czasie wojny szkoła nie działała, przez wioskę przebiegała linia frontu a mieszkańcy zostali wysiedleni. Po wojnie życie powoli wracało do normy, szkoła wznowiła działalność.

Jej pierwszym kierownikiem była Janina Baranowa do roku 1947, później Michał Smaczniak pochodzący z Rzochowa do roku 1951, po nim funkcję kierowniczą objął Jan Rolle, który najdłużej pracował na tym stanowisku. Zwiększająca się ilość dzieci stwarzała konieczność rozbudowy szkoły lub szukania dodatkowych pomieszczeń i tak w roku 1954 uzyskano jedną salę w punkcie katechetycznym obok kościoła, a 1962 szkoła uzyskała dodatkowe dwie sale po byłej Gromadzkiej Radzie Narodowej odległe o ok. 3 km od budynku głównego.

Za jego kadencji i staraniem weszła do planu budowa nowej szkoły w ramach akcji tysiąc szkół na 1000-lecie Państwa Polskiego. Pierwszą cegłę wmurowano w roku 1964, szkołę budowało Mieleckie Przedsiębiorstwo Budowlane, kierownikiem budowy był Ratusznik, a majstrami Bielat i Kurhan.

Był powołany Komitet Budowy Szkoły w składzie: Jan Rolle, Jan Skrzyniarz, Ludwik Skrzyniarz, Stanisław Giża, Stanisław Wolak, Antoni Batko, Józef Wolak i Józef Garncarz. Prace porządkowe po budowie szkoły zostały wykonane przez mieszkańców wsi. Oficjalne i bardzo uroczyste otwarcie szkoły nastąpiło 22 lipca 1966 roku. Jak na owe czasy szkoła była bardzo nowoczesna, posiadała, salę gimnastyczną, ciepłą wodę i centralne ogrzewanie. Dzieci uczyły się ośmiu salach lekcyjnych wyposażonych w nowoczesny sprzęt i prowadzone przez wykwalifikowanych nauczycieli.

Na korytarzu szkoły zamontowano tablicę o treści: 1939 – 1945 / BOHATEROM, KTÓRZY NA / NASZYM TERENIE ODDALI, / WŁASNE ZYCIE W WALCE Z / NAJEŹDŹCĄ HITLEROWSKIM. / NIECH PAMIĘĆ O NICH PRZE – / TRWA WŚRÓD POKOLEŃ W / ODBUDOWANEJ OJCZYŹNIE. / Społeczeństwo / W Tysiąclecie Państwa Polskiego / Rok 1966.

Stary budynek szkoły został rozebrany i przebudowany na tymczasowy Dom Nauczyciela. Po 30 latach 14 października 1996 roku szkoła obchodziła potrójne święto: Dzień Nauczyciela, 30-tą rocznica wybudowania i oficjalne poświęcenie szkoły przez ks. Mieczysława Rybę. W tym czasie funkcję kierownika szkoły pełnił mgr Zdzisław Lasota.

Obecnie szkoła schludnie i ładnie wygląda, ma 7 klas lekcyjnych, pracownię komputerową, bibliotekę, jadalnię, urządzoną Izbę regionalną tzw. Kącik Tradycji, ma silne zaplecze sportowe z wielofunkcyjnym boiskiem sportowym ze sprzętem rehabilitacyjnym i plac zabaw.

Przy szkole działa oddział przedszkolny dla 5-latków i przedszkole dla dzieci 3, 4 letnich.

W roku 2014 w wyniku konkursu dyrektorem szkoły została mgr Agnieszka Snuzik, dotychczasowa nauczycielka w Dąbrówce Wisłockiej.