SZKOŁA PODSTAWOWA w Zdziarcu

SZKOŁA PODSTAWOWA w Zdziarcu, gm. Radomyśl Wielki. Pierwsza wzmianka o szkole pochodzi z roku 1595, następna pojawia się po 42 latach w roku 1637. W roku 1886 podano informację, że zbudowano budynek szkolny, jednoklasowy, w którym uczyli kolejno nauczyciele: Wacław Mroczkowski (1870 – 1874), Leon Kapłociński (1875 – 1878), Wincenty Kielar (1879), Aleksandra Kręglewska (1880 – 1896) i Aleksandra Sznajderowa (1897 – 1914).

Pierwotnie szkoły były to parafialne, w których za obsadzenie stanowiska nauczyciela (zw. rektor, minister, kleryk, dyrektor) był odpowiedzialny proboszcz parafii. W programach nauczania znalazły się: pisanie, czytanie tzw. wiadomości elementarne, później gramatyka, literatura i śpiew kościelny.

W okresie międzywojennym w Zdziarcu funkcjonowała już szkoła czteroklasowa, której kierownikiem był Franciszek Lotz, przeniesiony w 1935 roku na kierownika szkoły do Borowej.

Tuż przed wybuchem wojny naukę w szkole prowadziło małżeństwo Bolesław i Helena Suderowie oraz Maria Kalita, która później uczyła w szkole w Radomyślu Wielkim. W czasie wojny szkołą zarządzał Marian Skonieczny, pomagał mu w tym poznanianin o nazwisku Zapchał. Wykładał on nauki z zakresu rolnictwa, nowoczesnej uprawy i zagospodarowania ziemi. Na terenie naszej gminy było wielu repatriantów z poznańskiego, którzy prezentowali wyższą znajomość i poziom upraw w rolnictwie.

Po wkroczeniu wojsk niemieckich na teren Zdziarca w 1939 roku, wojsko zajęło największą z sal szkolnych, w drugiej mniejszej odbywała się nauka. Początkowo wymagali nauczania w języku niemieckim, później z tego zrezygnowano. Zabroniono natomiast nauki jęz. polskiego, historii i geografii Polski, celem tego było wynarodowienie i germanizacja Polaków.

Zaraz po wojnie w 1945 roku kierownikiem Publicznej Szkoły był Zygmunt Marzewski, pełnił on również funkcję sekretarza „Ogniska” ZNP w Radomyślu Wielkim. Ognisko, jak inne partie i organizacje społeczne zgłaszało swojego przedstawiciela do Miejskiej Rady Narodowej.

W marcu 1946 roku pracę nauczycielki w szkole podejmuje Maria Szyłowa, od września została jej kierownikiem. W wrześniu 1960 roku zostaje oddana do użytku nowa szkoła, wybudowana staraniem i wielkim zaangażowaniem mieszkańców wsi, kierownikiem nowej szkoły zostaje Jan Kozak. Budynek starej szkoły został adaptowany na Wiejski Dom Kultury oddany do użytku w kwietniu 1979 roku. Później zmieniało się kierownictwo szkoły, wśród nich był długoletni dyrektor Jan Soboń, późniejszy dyrektor szkoły w Radomyślu Wielkim. Genowefa Pryga w latach 1992 – 2002, a od 2002 dyrektorem został Piotr Mastyk, dobry organizator, nauczyciel muzyki i dyrygent chóru „Echo” w Radomyślu Wielkim.