OCHOTNICZA STRAŻ POŻARNA w Radomyślu Wielkim

OCHOTNICZA STRAŻ POŻARNA w Radomyślu Wielkim. Po nadaniu praw miejskich przez króla Stefana Batorego dnia 31 stycznia 1581 w roku, nic nie wiadomo było o organizacji działań gaśniczych mieście, choć pożary były zmorą małego drewnianego miasteczka o gęstej zabudowie. Pierwsze informacje o dwóch dużych pożarach podaje Dziennik Polski z roku 1871 gdzie spaliło się pół miasta, a wcześniej spłonął drewniany kościół p.w. św. Mikołaja i nie myśli się o zakupie sikawek i „zaprowadzeniu” straży ogniowej. W 1881 roku przystąpiono do opracowania „Statutu Straży Ochotniczej Ogniowej miasta Radomyśla”, autorami byli: W. Jarosz, B. Masłowski i Andrzej Rusinowski. Statut podpisano 30 czerwca 1881 r., uzupełniając go o kolejny paragraf 8 grudnia 1881 r., stowarzyszenie zostało wpisane w Starostwie w Mielcu pod poz. 10, a C.K. Namiestnictwo we Lwowie nie wniosło uwag i zatwierdziło statut 24 grudnia 1881 roku. Dalsze działania powołujące organizację jednostki ogniowej podjął burmistrz Wacław Gardulski z początkiem lat 1880-tych. Jednostka liczyła ok. 20 strażaków i posiadała dwie ręczne sikawki, jedna na furmance 4-kołowej, a druga na 2-kołowej z własnym zbiornikiem na wodę. W wodę zaopatrywano się ze stawu, który znajdował się na Rynku (naprzeciw figurki NMP), służył on również do pojenia bydła w dni targowe. Strażacy mieli jeszcze na wyposażeniu drabinę wysuwaną do wysokości I piętra oraz sprzęt osobisty: mundury, hełmy, pasy, toporki, osęki, liny i łańcuchy. Naczelnik nosił hełm z pióropuszem. Jak przystało na wzorową organizację strażacy posiadali już własny sztandar poświęcony przez ks. Stanisława Augustyniaka (1872-1889). Naczelnikiem straży w roku 1900 był druh Zalasławski, po nim kolejno tą funkcję pełnili: Nowak, Jan Czułkowski, Mieczysław Filipecki i Edward Babiarski.

W roku 1907 Radomyśl otrzymuje przymiotnik „Wielki”, a po odzyskaniu praw miejskich w roku 1935, burmistrzem miasta i prezesem Ochotniczej Straży Pożarnej zostaje Józef Kalita, a funkcję naczelnika powierzono Leonowi Kwaśnikiewiczowi. Dobra współpraca straży z władzami miasta, przyczyniła się do zakupu pierwszej motopompy, którą obsługiwali Wojciech Kalita i Edward Pachoł. Remizę stanowił drewniany barak usytuowany przy ul. Tarnowskiej (obecnie J. Piłsudskiego) na wysokości Wikarówki. Do najbardziej wyróżniających się w tym czasie strażaków należeli: Józef Strycharz, Jan Stryczyński, Antoni Strycharz, Franciszek Heller, Franciszek Baran, Stanisław Jędrusiak, Franciszek Szlajber i Antoni Ryniewicz. Po II wojnie światowej Remiza strażacka mieściła się przy ul. Rudzkiej (obecnie Armii Krajowej) przy budynku sklepu warzywniczo-owocowego „Iwonka”, w której mieścił się mały samochód ciężarowy Ford, na który ładowało się motopompę, węże i na górę wskakiwali strażacy, kierowcą auta był Michał Kokoszka. W tym czasie naczelnikiem straży zostaje Albin Woliński, a funkcję prezesów piastują kolejno Edward Pachoł i Władysław Jędrusiak. Za ich staraniem na remizę zostaje adaptowany stary murowany spichlerz zbożowy przy ul. Targowej (obecnie Gospodarka Komunalna), na nim po raz pierwszy zostaje zamontowana elektryczna syrena alarmowa. Straż dysponowała wówczas zaadaptowanym na ich potrzeby samochodem marki Renault. Dnia 10 września 1961 roku straż otrzymuje z Powiatowej Straży Pożarnej w Mielcu, pierwszy bojowy samochód strażacki Star-20, jako nagrodę dla wyróżniającej się jednostki strażackiej w powiecie mieleckim. Co dwa, trzy lata odbywały się zebrania sprawozdawczo-wyborcze, najdłużej do roku 1975 funkcję prezesa pełnił Władysław Jędrusiak.

Na zebraniu w dniu 25 kwietnia 1973 roku postanowiono o budowie Domu strażaka w czynie społecznym, każdy z członków musiał odpracować ilość dniówek lub wpłacić określoną kwotę pieniędzy. W 1975 roku odbyło się kolejne zebranie sprawozdawczo-wyborcze, na którym krytycznie oceniono przebieg prac nad budową i wybrano nowy Zarząd. Prezesem został Antoni Kalita, a naczelnikiem Janusz Pachoł. Od 1 czerwca 1975 roku w wyniku reformy administracji samorządowej, gminę i miasto Radomyśl włączone zostało w skład nowopowstałego województwa tarnowskiego. Opiekę i koordynację nad OSP przejęła Rejonowa Komenda Państwowej Straży Pożarnej w Dębicy, której szefem był mjr inż. Edward Kuśnierz, a opiekunem radomyskiej jednostki został mł. aspir. Janusz Prokop.

W 1983 roku jednostka OSP obchodziła 100-lecie swojego powstania z tej okazji społeczeństwo miasta ufundowało sztandar, który został uroczyście poświęcony w dniu 21 sierpnia 1983 roku, przez proboszcza ks. Kazimierza Zająca. Trzy lata później 23 sierpnia 1986 r. sztandar jednostki został odznaczony najwyższym odznaczeniem strażackim w Polsce, Złotym Znakiem Związku, a wyróżniający się druhowie złotymi i srebrnymi medalami za zasługi dla pożarnictwa. W maju 1987 r. jednostka otrzymała z Zarządu Wojewódzkiego OSP w Tarnowie samochód strażacki „Żuk” A-15, a w wrześniu 1989 r. otrzymała bojowy wóz strażacki „Jelcz” ze zbiornikiem wodnym i wyposażony w działko wodne, w zamian za oddany stary, wysłużony pierwszy wóz „Star-20”. W lutym 1993 roku funkcję prezesa OSP objął Wiktor Pachoł. Z dniem 1 lutego 1998 r. radomyska jednostka OSP, została włączona do Krajowego Systemu Ratowniczo-Gaśniczego, decyzją Komendanta Głównego Państwowej Straży Pożarnej w Warszawie. Spowodowało to, lepsze wyposażenie w sprzęt, przeszkolenia i usprawniony system łączności. W marcu 1998 roku zakupiono podwozie samochodu „Star” 244, który w czerwcu odpowiednio doposażony w niezbędne urządzenia ratownicze i oświetleniowe stał się bojowym wozem ratowniczo-strażackim, oddany do użytku 6 września 1998 roku.

Od 1 stycznia 1999 roku miasto i gmina ponownie wróciła do województwa podkarpackiego (byłego rzeszowskiego), opiekę przejęło Starostwo Powiatowe, a nad jednostką OSP Komenda Powiatowa PSP w Mielcu. W tym roku w grudniu podjęto decyzję o remoncie remizy, zerwano parkiety, wymieniono stolarkę, instalacje elektryczne i położono płytki w łazience. W 120 rocznicą utworzenia straży w roku 2003, Zarząd podjął decyzję o ufundowaniu sztandaru z tej okazji, później, gdy odnalazł się statut straży, przesunięto datę powstania jednostki na rok 1881 i zdecydowano, że na rocznicę 125-lecia powstanie nowy sztandar z właściwą datą 1881 – 2006. W lipcu 2010 roku jednostka otrzymała nowy bojowy wóz marki Mercedes, nowocześnie wyposażony w wszystkie niezbędne urządzania do szybkiej akcji gaśniczej jak i ratowniczej. Samochód Star, który do tego czasu służył radomyskim strażakom trafił do jednostki OSP w Dąbiu. W roku 2012 dobudowano kuchnię od strony południowej a w 2014 roku rozbudowano remizę, ocieplono ściany, zmieniono dach i wykonano napis na remizie. Obecnie funkcję prezesa OSP pełni Andrzej Kalita, a naczelnika Wiesław Idzik.

Strażacy jednostki OSP w Radomyślu Wielkim biorą udział we wszystkich zawodach pożarniczych w gminie, czynnie uczestniczą w organizowanych uroczystościach państwowych, patriotycznych i kościelnych, a nade wszystko zawsze są gotowi nieść pomoc w klęskach żywiołowych, pożarach, wypadkach drogowych i każdym przypadku zagrożenia życia. Społeczeństwo miasta jest dumne z ich postawy, darzy ich szacunkiem i sympatią.