MINISTRANT

MINISTRANT (ministrare z łac. służyć) w katolicyzmie osoba posługująca w liturgii, najczęściej podczas Mszy św., w naszym kościele wykonywana przez chłopców. Wcześniej do czasu II Soboru Watykańskiego 1962-1963 ministranci odprawiali ministranturę po łacinie, czyli wszystkie modlitwy i odpowiedzi były prowadzone w jęz. łacińskim, dopiero po Soborze wprowadzono języki narodowe. W naszej parafii, nastąpiło to na początku lat 60-tych. Ubiór ministranta stanowiła komża (komeżka) w kolorze białym i pelerynka w kolorze czerwonym, bordowym nakładana na ramiona i zawiązywana pod szyją.

Liturgiczna służba ołtarza, to określenie wszystkich osób, które służą podczas mszy świętej i w trakcie innych nabożeństw religijnych. Z czasem przydzielono ministrantom odpowiednie funkcje i odpowiednie stroje w zależności od funkcji, jaką będą pełnili przy ołtarzu:

Aspirant – najmłodsi chłopcy przyjęci do służenia podczas mszy św. Nie pełnią żadnych funkcji tylko przyglądają się, co dzieje przy ołtarzu, uczą się obserwując starszych kolegów, biorą udział w szkoleniach i zbiórkach;

Ministrant – starsi chłopcy pełnią już klasyczną posługę np. dzwonią, niosą i przygotowują przedmioty niezbędne do liturgii, podają tacki i obsługują księdza;

Lektor – chłopcy ze starszych klas, oprócz typowych posług pełnią ważną posługę słowa, czyli czytania lekcji. Zajmują się także przyuczaniem młodszych kolegów i pomagają księdzu w pracy z grupą.

Można ich odróżnić po strojach, kolorystyka zależna jest od okresu liturgicznego oraz charakteru mszy. Wszyscy noszą albę – białą długą szatę, a lektorzy dodatkowo przewiązaną wstęgą (cingulum) w pasie. W naszej parafii wspólnota ministrancka liczy kilkudziesięciu chłopców w różnym wieku.